Het wordt opgevat als de zakenman of handelaar die verantwoordelijk is voor het weigeren van schepen (boten) op eigen risico en voor eigen kosten. Het wordt ook gedefinieerd als de persoon die met behulp van vaartuigen, hetzij in verhuur of in eigen staat, zich bezighoudt met de exploitatie ervan. Samen met deze term vinden we het woord reder dat de persoon aanduidt die, al dan niet de eigenaar, het schip in bezit heeft, deze twee woorden zijn relatief maar verschillen aangezien volgens de Spaanse wetten van 1949 de voorwaarde van eigenaar zijn tussen beide bepaalt wie de reder is en wie de reder.
Het is van groot belang om deze begrippen helder te krijgen: eigenaar, reder en rederij.
De eigenaar: de persoon die rechtmatig eigenaar is van het vaartuig, is degene die een vaartuig of vaartuig in bezit heeft.
De reder: het is de persoon die verantwoordelijk is voor de montage en het achterlaten van het schip in geschikte omstandigheden voor offshore navigatie, het is ook de tussenpersoon tussen de eigenaar, de reder en de andere scheepsmedewerkers die op de hoogte moeten zijn van elke stap vóór, tijdens en na het verlaten.
Reder: dit kan al dan niet een eigenaar zijn, voor de reder is het niet nodig om een eigenaar te zijn, aangezien hij de leiding heeft over de exploitatie van het schip.
González Huebra zei: ¨Zelfs met betrekking tot de C. van C. van 1829 schreef hij dat de scheepsagent de persoon is onder wiens naam en verantwoordelijkheid de expeditie van het koopvaardijschip draait, dat wil zeggen degene die het bewapend, opgetuigd en evenwichtig verscheept naar de die ook de naam van de reder krijgt ”.
