Dit is de naam die is gegeven aan de oude plaatsen van begraafplaatsen, plaatsen die de laatste woonplaats zijn voor menselijke begrafenissen die plaats maken voor een stad van de doden of lijken. De etymologie uit het Grieks komt van de combinatie van twee woorden, Necro wat dood of lijk betekent en Polis wat stad betekent, vandaar de etymologie van de stad van de doden die normaal gesproken verwijst naar plaatsen in grote steden van weleer, die een belangrijk onderdeel vormen van de geschiedenis van de stad, evenals de oude beschavingen die in de loop van de tijd zijn vergeten.
Ze worden gekenmerkt doordat ze landerijen zijn met grote uitbreidingen van land met monumenten die herinneren aan een vervlogen tijd, aan mensen van de belangrijke samenleving of aan een specifieke gemeenschap, met karakteristieke monumenten die bestaan uit begrafeniskamers waar hele families van vorige generaties woonden, die in hun de meesten zijn daar nog steeds begraven, of met lichamen die na verloop van tijd zijn gemummificeerd. Ze zijn over de hele wereld verspreid vanuit oude middeleeuwse kerken uit de elfde en twaalfde eeuw, hun aanwezigheid bewaakt de geheimen van de mensheid voor de Romeinen en de Egyptenaren; de geboorte als zodanig van het bestaan varieert, maar de belangrijkste en meest voorkomende reden is de religiositeit van de tijd sinds de koningen en farao's van het oude Egypte werden begraven in luxueuze kamersmet hun persoonlijke bezittingen, met zorg, zodat de overgang naar het nieuwe leven niet onaangenaam en op een gepaste manier is, de hiërarchie die ze bezaten in het leven met zich meebrachten, en ze vermeden plunderingen door diep en zeer verborgen te zijn. In het oude Rome was het de Romeinen verboden om hun dierbaren in de stad te begraven, dus creëerden ze een aparte stad met sierlijke monumenten voor heilige doeleinden, dat wil zeggen om een heilig en heilig land te zijn voor de laatste eeuwige rust.
Met het verstrijken van de tijd hebben deze steden een groeiende renaissance gekregen vanwege hun geschiedenis, de schoonheid van hun sculpturen en ze zijn plaatsen en toeristische trekpleisters geworden; een van hen is die gevonden in het Vaticaan, de Necropolis van de Via Triumphalis, die zich in de heuvels van het Vaticaan bevindt en een verhaal vertelt vol standbeelden, bas-reliëfs, mozaïeken en fresco's en indrukwekkende en prachtig gebeeldhouwde sarcofagen die een doorgang naar het verleden. Deze graven waren plaatsen van aanbidding en herinneren aan een verhaal verteld in hun mausolea, een stil verhaal dat de levens niet vergeet van wezens die ons zijn voorgegaan en die met hun hulp een groot deel van het leven en de geschiedenis hebben geschreven. van de mensheid.
