Het wordt "werknemer" genoemd, de persoon die bepaalde diensten verricht in ruil voor financiële compensatie. Dit is hoe ze worden geroepen naar mensen die werken in fabrieken of sectoren die verantwoordelijk zijn voor de productie van objecten die het bedrijf verkoopt. Werknemers moeten over het algemeen de wettelijke leeftijd hebben om dergelijke activiteiten uit te voeren (anders zou het als uitbuiting van kinderen worden beschouwd), naast een reeks voordelen en optimale arbeidsomstandigheden.
Wat is Obrero
Inhoudsopgave
De term werknemer is synoniem met werknemer, hoewel de laatste term momenteel het meest wordt gebruikt en volgens de werknemer rae "Betaalde handarbeider" is het een (natuurlijke) persoon die de wettelijke leeftijd heeft bereikt of bevoegd is om een soort van dienst te verlenen die verband houdt met een bedrijf of persoon in het bijzonder, uit een ondergeschikte schakel en voor wiens werk een financiële vergoeding wordt ontvangen.
Dit woord in zijn etymologie komt van het zelfstandig naamwoord "werk" en het achtervoegsel "ero" dat duidt op handel, beroep, positie, werkgelegenheid, taak; ook van het Latijnse "operatorius". Opgemerkt moet worden dat er verschillende soorten werknemers zijn, zoals geschoolde arbeiders, schoonmaakpersoneel, uitzendkrachten, enz.
Kenmerken van de arbeidersklasse
Enkele van de kenmerken die de arbeidersbeweging identificeren, zijn de volgende:
- Betere arbeidsomstandigheden. Onder de verbeteringen zijn bijvoorbeeld, betere lonen, werkdagen zijn beperkt en veiligheid.
- Politieke rechten. Zoals vrijheid van meningsuiting, stemmen en vereniging.
- Constante dialoog. De arbeidersbeweging werd gekenmerkt door de enorme hoeveelheid debatten en dialogen die ze binnenshuis voerde.
- Onderhandelen. De onderhandeling was het mechanisme dat werd gebruikt om hun doelen te bereiken.
- Vakbonden. Werknemers werden bijvoorbeeld in vakbonden gegroepeerd per branche of per bedrijf.
- Degenen die deze groepen vormen, zelfs vandaag de dag, staan bekend als vakbondsleden.
- Demonstraties en stakingen. Ten tijde van de claim waren rebellie, stakingen, demonstraties en andere openbare evenementen gemeengoed binnen de arbeidersbeweging.
- Het heeft alleen zijn personeel om het productieve apparaat aan te bieden.
- Het is de zwakste productieve sector van de kapitalistische samenleving en de meest voorkomende.
- In het kapitalisme hebben ze geen controle over de productiemiddelen (de bourgeoisie wel), alleen in het communisme of socialisme.
- In ruil voor hun werk krijgen ze een toelage of salaris waarmee ze kunnen consumeren, inclusief dezelfde producten die ze met hun inspanning hebben geproduceerd.
- Ze worden uitgebuit door de bourgeoisie.
- Teamwerk. Een van de kwaliteiten die de sociale beweging het meest kenmerkte, was het idee dat je als team werkte om iets te bereiken. Bij het indienen van een claim of verbetering gebeurde dit altijd collectief, niet individueel.
Arbeidersbeweging
De sociale arbeidersbeweging, is de niet-formele groepering van individuen of organisaties die zich toeleggen op sociaal-politieke kwesties die gericht zijn op sociale verandering, die meer welzijn voor werknemers nastreeft, is nauw verwant met de vakbeweging.
Vanaf de industriële revolutie ontstond een nieuwe sociale orde.
Het kwam voort uit deze omstandigheden, maar bereikte een grotere of kleinere sterkte, afhankelijk van de mate van industriële ontwikkeling van de landen. De eerste moderne massabewegingen zijn ontstaan in Engeland.
De geboorte van de arbeidersbeweging is verbonden met de politieke, sociale en economische veranderingen die teweeg zijn gebracht door de overwinning van de ideeën van het liberalisme, zowel politiek als economisch.
Vanuit sociaal-politiek oogpunt brachten het verdwijnen van voorrechten en het vestigen van de gelijkheid van alle burgers voor de wet het verdwijnen van een stationaire samenleving en de oprichting van een klassenmaatschappij met zich mee, bestaande uit twee klassen.:
1) De bourgeoisie (minderheidsgroep)
2) Het proletariaat (meerderheidsgroep)
Het lidmaatschap van de ene of de andere klasse wordt bepaald door de rijkdom die u bezit, en in theorie bevinden we ons in een open samenleving omdat het mogelijk is om vrijelijk van de ene klasse naar de andere te gaan, afhankelijk van de rijkdom die u bezit.
Vanuit economisch oogpunt brengt liberalisme, kapitalisme, de non-interventie van de staat in de economie met zich mee. Daarbij komt nog de ontwikkeling van de industriële revolutie, die aanleiding geeft tot de ontwikkeling van machines en een sterke bevolkingsgroei, de demografische revolutie. De onderlinge samenhang van deze drie factoren zal leiden tot ernstige problemen die alleen het proletariaat zullen treffen: slechte arbeidsomstandigheden, verhoogde werkloosheid, lage lonen, buurten met arbeiderswoningen in zeer slechte omstandigheden, uitbuiting van vrouwen en kinderen, analfabetisme, enz.
Aangezien de staat, gedomineerd door de bourgeoisie en krachtens het principe van non-interventie, niets doet om deze problemen op te lossen, zal het proletariaat zelf de strijd beginnen om ze op te lossen, een strijd die bekend staat als de arbeidersbeweging.
Geschiedenis van de arbeidersbeweging
De arbeidersbeweging werd opgericht om het neoliberalisme het hoofd te bieden, dat wil zeggen, ze verwierp de gedachten van rechts en integendeel, ze werd gevestigd in de idealen van links, zoals het marxisme en het anarchisme.
Elk land heeft zijn eigen geschiedenis van hoe de arbeidersbeweging is ontstaan. Velen zullen ontmoetingsplaatsen vinden, maar de realiteit is dat geen verhaal hetzelfde is als het andere.
De oorsprong van deze beweging ligt echter in Engeland, in de negentiende eeuw, met name in de tijden van de industriële revolutie, waar fabrieken werden opgericht, met werkgevers en werknemers, maar zonder enige arbeidsregulering. Ook konden in de eerste jaren van de industrialisatie de loonsverlaging en de weigering door bedrijven om hun werknemers te helpen, met financiering voor ziekte of ouderdom, worden gewaardeerd, en ze accepteerden niet om gedwongen werkonderbrekingen te betalen.
Dit 'liberalisme' maakte plaats voor degenen die de fabrieken bezaten, gericht op het maximaliseren van hun productie, het opzij zetten van het welzijn van hun arbeiders, hen blootstellen aan dagen van meer dan twaalf uur werk, waar kinderen en vrouwen de perfecte doelen om als arbeiders te werken, aangezien hun loon lager was dan dat van volwassen mannen.
De eerste onthullingen van de arbeidersbeweging heetten "Luddisme", dat was gebaseerd op de vernietiging van machines in fabrieken, een term die afkomstig is van de naam van een arbeider in het Engels genaamd Ned Ludd, die in 1779 een weefgetouw vernietigde.
Desondanks begreep het arbeidersras met het verstrijken van de tijd dat machines niet hun vijanden waren, maar het gebruik dat ze op bevel van de werkgevers kregen. Zo veranderde het denken en begonnen de klachten van de werkende massa op de schouders van de zakenlieden te vallen, waardoor plaats werd gemaakt voor wat bekend werd als een beweging van verzet tegen het kapitaal, syndicalisme genaamd.
Het antwoord van de Engelse regering was om de oprichting van arbeidersverenigingen te verbieden en iedereen die hen promootte te vervolgen, wat ertoe leidde dat deze bewegingen clandestien moesten ontmoeten.
De resultaten van die eerste sociale bewegingen, ten gunste van de arbeidersklasse, worden gezien door de uitbreiding van dat gevoel van strijd, ten gunste van hun rechten en tegen het misbruik van de werkgevers. Bijgevolg werden internationale arbeidersverenigingen en socialistische politieke partijen opgericht, die nog steeds bestaan.
De evolutie van de arbeidersbeweging is ook terug te zien in de totstandkoming van arbeidswetgeving in elk land, waar regels worden opgesteld voor zowel degenen die de werkende massa vormen als voor werkgevers, het verdedigen van rechten, werkgeversquota en het afdwingen van plichten van beide partijen.
Deze gebeurtenissen zijn ongetwijfeld in de geschiedenis vastgelegd en niet alleen op academisch of contextueel niveau, maar ook in de kunst, die de arbeider, tekeningen en belangrijke schilderijen vertegenwoordigt.
Gevolgen en prestaties van de arbeidersbeweging
Werknemers werden het slachtoffer van onderdrukking door hun werkgevers, niet alleen vanwege hun daden maar ook vanwege hun ideologieën. Ze kregen ook de afwijzing van een groot deel van de samenleving, omdat ze hun toevlucht namen tot minder vreedzame mechanismen bij het vechten voor hun claims, naast onderdrukking door de staatsveiligheidstroepen.
Sommige eisen van de vakbonden waren overdreven voor hun werkgevers, wat ook leidde tot massale ontslagen.
Prestaties van de arbeidersbeweging
Enkele van de resultaten van de arbeidersstrijd werden weerspiegeld in baanverbeteringen, zoals de volgende:
- Beperking van werktijden.
- Verbod op kinderarbeid.
- De goedkeuring van wetten die de veiligheid in fabrieken garanderen.
- Het verbod voor vrouwen en adolescenten om in mijnen te werken.
- De opkomst van socialezekerheidsstelsels.
