Ophidiophobia is de paniek van slangen. Deze angst is, ondanks dat het als een psychische stoornis wordt beschouwd, een van de meest voorkomende. Psychologen in de classificatie van fobieën en angsten van mensen classificeren ofidiofobie als onderdeel van zoöfobieën, die reeks angsten van alle dieren in het ecosysteem. De ophidiofoben voelen de paniek van de adders in elk van hun denominaties wanneer ze weten dat deze aanwezig zijn in de ruimte waarin ze zich bevinden, elk contact met een slang wordt als een bedreiging beschouwd voor degenen die aan deze aandoening lijden.
De belangrijkste oorzaak van ofidiofobie is het gif, sommige soorten van deze dieren hebben als afweer- en jachtmechanisme dodelijke injecties van gif die ze via hun tanden verdrijven. Hun grootte is ook intimiderend, er zijn slangen die grote dieren zoals krokodillen en herten kunnen eten, nadat ze ze hebben gewurgd en hun botten hebben gebroken door ze in te drukken terwijl ze ze met hun lichaam rollen. Moet worden opgemerkt dat slechts een klein percentage van de slangensoorten ter wereld Dodelijke vergiften of zijn groot genoeg om schade toe te brengen aan een persoon of een groot dier, maar deze informatie is niet relevant voor de paniek die de aanwezigheid van een kruipend reptiel veroorzaakt bij een ophidiofoob.Een merkwaardig feit over ofidiofobie is dat het een van de weinige fobieën is die om religieuze redenen in huis kunnen worden overgeërfd of ingebracht, omdat sommige culturen de aanwezigheid van deze dieren associëren met demonische entiteiten.
Er zijn soorten slangen die vooral bekend staan om hun gevaarlijkheid, de cobra's, die in de Egyptische cultuur beroemd zijn geworden door het vermoorden van veel mensen, de boasconstrictors, hun grote omvang en vondsten van exemplaren die koeien opslokken. Dus als er veel redenen zijn om er bang voor te zijn, moet worden opgemerkt dat niet alle slangen giftig zijn. Volgens statistieken is de psychologische behandeling die mensen krijgen niet effectief, maar het is gebaseerd op de persoon duidelijk maken dat hij niet in gevaar is (de kans om een slang tegen te komen hangt af van waar hij is, maar het is nog steeds laag).) en bij het geven van aanbevelingen, zoals het gebruik van kleding die vooral de enkels en andere kwetsbare gebieden bedekt.
