Het is het orgaan dat het mogelijk maakt om een beeld van de buitenkant te creëren en licht om te zetten in kleine elektrische impulsen, die door miljarden neuronen reizen, naast de oogzenuw, verbonden met de visuele cortex, waar de informatie wordt geanalyseerd en een poging wordt gedaan om te identificeren wat wordt er gezien. Eerst vangt het het licht op en past het aan via de iris, waarna het dankzij de lens kan worden scherpgesteld op het objectief (het iets dat wordt waargenomen).
Volgens theorieën die door verschillende wetenschappelijke gemeenschappen zijn ontwikkeld, hebben mensen en dieren verschillende ontwikkelingsniveaus van het optische apparaat, dit alles vanwege de evolutietheorie, die een andere scheppingsgeschiedenis voorstelt dan traditioneel bekend was in de middeleeuwen en enkele eeuwen later; Dit suggereert dat de bacteriën in de uitgestrekte zeeën in de prehistorie een lichaam begonnen te ontwikkelen en groter werden, terwijl ze tegelijkertijd organen begonnen te ontwikkelen, inclusief het oog; aanvankelijk was het een primitief mechanisme en was het zicht erg wazig. Miljoenen jaren lang heeft de natuur haar schepping geperfectioneerd, hoewel niet tegelijkertijd, sinds de evolutie van soorten het is geavanceerder als ze in tijden eerder verschenen dan anderen.
De gewervelde dieren en ongewervelde dieren hebben verschillende ogen, aangezien de eerste het omgekeerde netvlies hebben en de laatste nee; dit is een voordeel, omdat er geen blinde vlek is die het omgekeerde netvlies kenmerkt. De structuur van het oog bestaat uit verschillende lagen en elementen, dit zijn: de oogbol, is de bol die alle elementen bevat en zit vol met kamerwater (vloeistof die voornamelijk uit water bestaat); het heeft ook drie lagen: het netvlies, de choroidea en de sclera; het gebied dat verantwoordelijk is voor het waarnemen en reguleren van licht bestaat uit de lens, de pupil, de iris en het netvlies.
