Communiceren is van levensbelang voor mensen; Op deze manier kunnen ze hun behoeften of gevoelens uiten. Sinds de tijd dat primitieve mensen met behulp van lichaamstaal communiceerden, wordt communicatie gerangschikt als een van de meest bruikbare hulpmiddelen van de mensheid. Met de oprichting van verschillende talen werd de spraak vergemakkelijkt, wat later werd weerspiegeld op de rollen, waardoor een beter leesbaar spoor van eerdere culturen achterbleef. Uit deze vooruitgang wordt een welsprekendheid geboren, waarvan het doel is een publiek te overtuigen, te verrukken en zelfs te manipuleren; Het is een voortreffelijke toespraak, maar wel een die zijn doel en ernst stevig vasthoudt.
Specifiek, het oratorium werd geboren in Sicilië, Griekenland, met de logografen, geselecteerde mannen die verantwoordelijk waren voor het schrijven van de toespraken die in de rechtbank zouden worden gehouden. Het is de moeite waard om Lysias, een van de bekendste logografen van die tijd, onder de aandacht te brengen. Dit werd lange tijd beschouwd als een effectief middel om in de oude natie aan belang en aanzien te verwerven; Echter, Socrates begonnen met een school van welsprekendheid in de omgeving van Athene, waarin hij de ontwikkelde profiel van de intelligente, overtuigend man, met een hoge ethische idealen en hoge normen.van wijsheid. In de volgende eeuwen werd het concept van welsprekendheid uitgebreid en geperfectioneerd, waarbij het zelfs invloed kreeg op poëzie en literatuur tijdens de middeleeuwen.
Momenteel is het mogelijk om de soorten welsprekendheid te identificeren op basis van het aantal sprekers dat de toespraak houdt, die eveneens collectief of individueel zijn. Onder de genres van welsprekendheid zijn divers te vinden, maar de meest opvallende zijn: het gerechtelijke, het politieke en het demonstratieve; Ze hebben allemaal iets gemeen: ze verwerpen wat de spreker als verkeerd of immoreel beschouwt, en aan de andere kant verdedigen ze openlijk iets winstgevend. Het meest opvallende verschil tussen hen is dat ze kunnen omgaan met kwesties die zich al hebben voorgedaan (gerechtelijk, demonstratief) of, nou ja, die bijna plaatsvinden (politiek).
