Organellen zijn de componenten die de cel vitaliteit, functie en metabolisme geven. Volgens hun oorsprong kunnen organellen op verschillende manieren worden geclassificeerd. Autogenetische organellen worden gecreëerd door een toename van de complexiteit van een reeds bestaande structuur. Endosymbiotische organellen daarentegen zijn afgeleid van symbiose die optreedt met een ander organisme.
Van de verschillende organellen die in cellen kunnen worden gevonden, vallen de kern, mitochondriën, ribosomen en endoplasmatische dradenkruizen op. Opgemerkt moet worden dat niet alle organellen in alle cellen aanwezig zijn: hun aanwezigheid hangt af van de tijd van de cel en het organisme.
Door de voortgang van de microscoop was het mogelijk om de celstructuur in zijn geheel te observeren en zo werden de cellulaire organellen geïdentificeerd. Het is nu bekend dat alle cellen, ongeacht hun grootte en structuur, voor hun overleving afhankelijk zijn van cellulaire organellen.
Alle cellulaire organellen zijn geharmoniseerd, gereguleerd en gereguleerd door het DNA van de celkern, van waaruit ze indicaties ontvangen via berichten die worden overgedragen door het boodschapper- RNA dat naar de cellulaire organellen gaat.
De meest voorkomende cellulaire organellen ribosomen, endoplasmatisch reticulum, lysosomen, Golgi-apparaat, mitochondriën en chloroplasten in plantaardige cellen. Elk van deze organellen vervult specifieke functies, zoals de productie van insuline, gal, eiwitten of energieoverdrachtsfuncties.
Mitochondria worden gevonden, cellulaire structuren die essentiële metabolische reacties uitvoeren. Mitochondriën zijn de energie bron dat de aandrijving naar andere cellen en een ander levend wezen te bouwen biedt.
De werking van de mitochondriën heeft echter een paradoxale component: de zuurstof die de cel ontvangt is van vitaal belang, maar tegelijkertijd veroorzaakt diezelfde zuurstof corrosie en cellulaire slijtage (de mitochondriën zetten zuurstofenergie om maar een deel van de zuurstof wordt afgebroken. in deeltjes, ook bekend als vrije radicalen, wat inhoudt dat hogere energie een grotere achteruitgang veroorzaakt).
Het membraan van celorganellen is samengesteld uit:
• Celwand: het is een laag van de cel, samengesteld uit koolhydraten en eiwitten, voornamelijk aanwezig in bacteriën (prokaryoten) en planten (cellulosewand).
• Plasmamembraan: het is een zeer dunne elastische structuur. De basisstructuur is een dunne film van twee moleculen dik, die fungeert als een barrière voor de doorgang van water en in water oplosbare stoffen tussen de extracellulaire vloeistof en de intracellulaire vloeistof.
Cytoplasma Het is de grootste structuur in de cel. Het bestaat voornamelijk uit water, 90% of meer.
• De kern: het is de grootste component in de cel en zijn functies zijn: het opslaan, transcriberen en verzenden van de informatie die is opgeslagen in het DNA, dat wordt beschermd door eiwitten die histonen worden genoemd.
