Parafernalia is een term die in het Romeinse recht werd gebruikt om het persoonlijke of privévermogen van een getrouwde vrouw te definiëren die niet in haar bruidsschat waren opgenomen. Volgens zijn etymologie is dit woord afgeleid van het Griekse "para" wat "nabij" betekent en "pherne" verwijst naar "bruidsschat". Het echte concept komt echter historisch gezien uit het Romeinse recht.
De bruidsschat was een speciale schenking die namens de familie van de bruid aan de echtgenoot werd gedaan, dit om te helpen met de financiële lasten, product van het huwelijksfeest.
In het Romeinse huwelijk specifiek met de huwelijken " sine manu ", werd de echtgenoot niet de traditionele macht over de vrouw erkend, er was geen versmelting van zijn patrimonium; Parafernale goederen waren goederen die de vrouw met totale eigendom bewaarde, zoals elke persoon die het domein bezit, zonder dat de echtgenoot enige macht heeft. In feite konden vrouwen deze goederen aan de echtgenoot geven, zodat hij ze kon toedienen, in dit geval werd de echtgenoot als de agent beschouwd en moest hij een libellus cautio depositionis legaliseren ter ondersteuning van de ontvangst ervan.
De vrouw van haar kant zou met betrekking tot deze activa de handelingen kunnen uitoefenen die haar als eigenaar onder haar verantwoordelijkheid vallen. Deze goederen bestonden over het algemeen uit: meubels, kleding, sieraden, Griekse bronnen, huishoudelijke artikelen en zelfs kredieten. De echtgenoot had, in het geval hij de rol van beheerder van het vermogen van zijn vrouw uitoefende, de bevoegdheid om namens zijn vrouw maatregelen te nemen zonder een zekerheid te stellen; hij moest het geld gebruiken voor de gebruikelijke uitgaven van beide echtgenoten en was verantwoordelijk voor die administratie tot aan de kleine fout in het beton.
Met betrekking tot de andere wetten is het bekend dat het in de Germaanse wet het creëren van parafernalia niet erkende; De Spaanse wetgeving legaliseert of definieert ze niet tot de wet van de zeven items, die de Romeinse stelling accepteerde om het in het rechtssysteem van Spanje te introduceren. Er zijn echter discrepanties, vooral in sommige rechten, zoals Aragon, die dit soort eigendommen niet accepteerde, in strijd met de Catalaanse wet, die volledig onder invloed stond van de Romeinse wet.
