Bloedplaatjes zijn kleine cellen die in het bloed circuleren; Ze nemen deel aan de vorming van bloedstolsels en aan het herstel van beschadigde bloedvaten.
Wanneer een bloedvat gewond raakt, kleven bloedplaatjes aan het beschadigde gebied en verspreiden ze zich over het oppervlak om het bloeden te stoppen (dit proces staat bekend als adhesie). Tegelijkertijd geven de kleine zakjes die zich in de bloedplaatjes bevinden en die korrels worden genoemd, chemische signalen af (dit proces wordt secretie genoemd). Deze chemicaliën trekken andere bloedplaatjes naar de plaats van de verwonding en zorgen ervoor dat ze klonteren tot een zogenaamde bloedplaatjesplug (dit proces wordt aggregatie genoemd).
Het plaatje is een concept dat is afgeleid van de plaat. Een van de meest voorkomende toepassingen is op het gebied van biologie en het verwijst naar een klasse cellen die wordt aangetroffen in gewervelde dieren en is erg belangrijk tijdens de bloedstolling.
Deze onregelmatig gevormde cellen hebben geen celkern. Bloedplaatjes worden in de bloedbaan aangetroffen en spelen een sleutelrol bij de ontwikkeling van bloedstolsels die het bloeden helpen stoppen. Elk bloedplaatje komt daarom tussen in het proces dat bekend staat als hemostase, wat betekent dat het bloed de bloedvaten niet verlaat die zijn circulatie mogelijk maken.
Bloedplaatjes worden gegenereerd in het bot merg door middel thrombopoiese. Er is een hormoon genaamd trombopoëtine dat verantwoordelijk is voor het reguleren van deze productie. Als ze eenmaal in het bloed zitten, worden bloedplaatjes opgeslagen in de milt, hoewel ze ook worden vernietigd door hetzelfde orgaan en door cellen in de lever.
De stoornissen van de bloedplaatjesfunctie zijn aandoeningen waarbij bloedplaatjes niet werken, waardoor ze de neiging hebben om te bloeden of blauwe plekken te krijgen. Omdat de bloedplaatjesplug niet goed wordt gevormd, kan het bloeden langer duren dan normaal.
Omdat bloedplaatjes veel rollen spelen bij de bloedstolling, kunnen plaatjesfunctiestoornissen leiden tot bloedingsepisodes van verschillende intensiteit.
Regeneratie als doel, zodra dit proces is voltooid, kunnen bloedplaatjes een reeks stoffen afgeven die bekend staan als bloedplaatjesgroeifactoren die de functie hebben om de cellen van het beschadigde weefsel te stimuleren om een nieuw weefsel te vormen en zo het letsel te herstellen. vindt vooral plaats in bloedvaten.
Dit regeneratievermogen heeft geleid tot het gebruik van de bloedplaatjesrijke plasmafractie om weefsels te herstellen die zijn aangetast door zowel het verouderingsproces als degeneratieve ziekten, met vrij gunstige resultaten.
