Postmoderniteit wordt de reeks culturele, artistieke en filosofische stromingen genoemd die voortkwamen uit de tweede helft van de 20e eeuw. Het werd geboren als een directe reactie op het modernisme en zijn "mislukking" in de missie om nieuwe trends op het toneel te integreren, die afstand zouden nemen van de reeds verouderde werkmethodes. Opgemerkt moet worden dat, ondanks de affiniteiten die kunnen worden gevonden binnen de verschillende postmodernistische uitdrukkingen, het nog niet mogelijk is geweest om te definiëren wat het werkelijk vertegenwoordigt, onder meer vanwege het ontbreken van een geldig theoretisch kader, vanwege het gebrek aan gegevens nauwkeurig te analyseren.
Vaak worden de termen postmoderniteit vaak verward met postmodernisme, een van de literaire stromingen, ook typerend voor die tijd. Postmoderniteit, binnen het culturele aspect, verwerpt het idee van modernisme van "vooruitgang en de implementatie van nieuwe en innovatieve vormen van uitdrukkingen en methoden van creatie". Als historische periode wordt het postmodernisme gekenmerkt door een samenleving die denkt aan individuele vervulling, die probeert te leven in het heden en het idee van het verleden of de toekomst verwerpt; Daarbij komt nog de globalisering, een fenomeen dat het gedrag van mensen diepgaand heeft getekend, en de waarheid dat de massamedia "verkopen".
Het postmoderne denken neemt op dezelfde manier vergelijkbare nuances aan, omdat het zo is: het is anti-dualistisch, dat wil zeggen, het sluit de scheppingsleer uit die gebaseerd is op twee assen: goed en kwaad, en beweert dat ze andere filosofische perspectieven uitsluiten; het plaatst vraagtekens bij de geschriften, aangezien deze geen volledig ware feiten kunnen presenteren, maar de weerspiegeling zijn van het oordeel en de cultuur van de auteur; het is taalkundig, omdat het denken door taal wordt gevormd; de waarheid alleen als perspectief, niet als universele realiteit.
