Het woord praxis betekent 'praktijk', dit is een Griekse terminologie die praxis identificeert als het proces waarin theorie wordt omgezet in praktijk, dat wil zeggen dat praxis de toepassing is van een bestudeerde methodologie en zelf wordt onderdeel van het dagelijks leven.
Praxis is het stadium geweest waarin de kennis van een onderwerp wordt gebruikt om een actie uit te voeren, daarom is praxis verre van boeken of educatieve klaslokalen, maar wordt het eerder in de wereld zelf gevonden, wanneer gezegd Ideeën die zijn bestudeerd en geanalyseerd, worden geïmplementeerd of ervaren door de bewoonde wereld. Deze terminologie speelt een grote rol in een sociopolitiek model dat "marxistisch" wordt genoemd. Het model van het marxisme wordt toegepast en bedacht door de econoom, revolutionair en applicator van de filosofie Karl Marx, die een jood was met Duitse wortels.
Voor de aanhangers van deze ideologische tak is praxis de sleutel om de verbinding tussen de mens, de natuur en de samenleving tot stand te brengen, dat wil zeggen dat de mens dankzij de praktijk van verworven kennis een grote ontwikkeling op dit gebied bereikt. arbeid waarbij hij betrokken is, zaken, landbouw en doeleinden. Daarom marxisten beschouwen praxis als het centrum van leven voor de welvarende en hardwerkende man, want het is het resultaat van de kennis onderzocht, geanalyseerd en theoretische grondslagen voor wat we de instructie die ons in staat stellen op de werkplek uit te oefenen methoden en acties die ons een betere uitvoering van ons werk of onze verplichtingen mogelijk maken.
Filosofisch gesproken staat deze term in superpositie tegenover gedrag, omdat hij door begrepen kennis gaat, wat de deugd is van het denken of praktische wijsheid, een samenvatting van de term van het woord fonose die verwijst naar het vermogen om de hows en de waarom handelen en gedrag veranderen. Praxis voor Aristoteles is de handeling die zichzelf en een persoon beïnvloedt en hem tot het besef in het leven en op elk gebied leidt, dat het, om goede praktijken of praktijken te bereiken, essentieel is om te weten hoe het moet.
Voor Aristoteles was het verdelen van het menselijk leven en de activiteiten in drie categorieën praktisch en nuttig, aangezien het het leven zelf op een eenvoudige manier samenvatte. Deze categorieën zijn: Theorie, dat is de zoektocht naar kennis, de waarheid die macht geeft te weten. De realisatie, die de creatie van iets nieuws impliceerde en De praktijk of praxis die actie is, de oplossing van problemen die voortkomen uit de dagelijkse en constante praktijk.
