Het begon natuurlijk met Freud. Psychoanalyse verwijst zowel naar een theorie over hoe de geest werkt als naar een behandelingsmodaliteit. In de afgelopen jaren hebben beide plaatsgemaakt voor meer traditionele, onderzoeksgestuurde benaderingen, maar psychoanalyse blijft een bloeiend veld.
Het geloof in het primaat van onbewuste fantasie, seksuele verlangens (libido, penisnijd, oedipaal complex) en dromen zijn aan het wankelen. Maar Freud identificeerde ook basale mentale manoeuvres zoals overdracht, projectie en defensiviteit, en liet zien hoe ze ons functioneren verstoren. Als een behandeling die gebaseerd is op uitgebreide zelfonderzoek, is de psychoanalyse verder geëvolueerd dan het stille stereotype.
Psychoanalyse is opgericht door Sigmund Freud (1856-1939). Freud geloofde dat mensen genezen konden worden door hun onbewuste gedachten en motivaties bewust te maken en zo inzicht te krijgen. Het doel van psychoanalytische therapie is om onderdrukte emoties en ervaringen los te laten, dat wil zeggen om het onbewuste bewust te maken. Alleen door een louterende ervaring (dwz genezing) te hebben, kan de persoon worden geholpen en "genezen".
- Psychoanalytische psychologen zien psychologische problemen als geworteld in het onbewuste.
- Openlijke symptomen worden veroorzaakt door latente (verborgen) verstoringen.
- Typische oorzaken zijn onder meer onopgeloste problemen tijdens de ontwikkeling of onderdrukt trauma.
- De behandeling richt zich op het onder de aandacht brengen van het onderdrukte conflict, waar de cliënt ermee om kan gaan.
Hoe kunnen we de onbewuste geest begrijpen?
Bedenk dat psychoanalyse zowel een therapie als een theorie is. Psychoanalyse wordt vaak gebruikt om depressie en angststoornissen te behandelen. Bij psychoanalyse (therapie) plaatste Freud de patiënt op een bank om te ontspannen, en hij zat achter hen en maakte aantekeningen terwijl ze hun kinderdromen en herinneringen vertelden. Psychoanalyse is een langdurig proces, dat vele sessies met de psychoanalyticus zou vergen.
Vanwege de aard van de afweermechanismen en de ontoegankelijkheid van de deterministische krachten die in het onbewuste werkzaam zijn, is psychoanalyse in zijn klassieke vorm een langdurig proces dat vaak 2 tot 5 sessies per week gedurende meerdere jaren omvat.
Deze benadering gaat ervan uit dat symptoomreductie alleen relatief onbeduidend is, want als het onderliggende conflict niet wordt opgelost, zullen meer neurotische symptomen eenvoudigweg worden vervangen. De analist is meestal een "leeg scherm", dat weinig over zichzelf onthult, zodat de patiënt de ruimte in de relatie kan gebruiken om aan zijn onbewuste te werken zonder tussenkomst van buitenaf.
De psychoanalyticus gebruikt verschillende technieken om de patiënt aan te moedigen ideeën te ontwikkelen over zijn gedrag en de betekenis van symptomen, waaronder inktvlekken, parapraxen, vrije associatie, interpretatie (inclusief droomanalyse), weerstandsanalyse en overdrachtsanalyse.
