Wetenschap

Wat is pvc? »De definitie en betekenis ervan

Anonim

PVC, PE, PP en PS zijn kunststoffen voor algemeen gebruik. De kenmerken van de specifieke kunststof worden bepaald door de chemische samenstelling en het type moleculaire structuur.

PVC heeft een amorfe structuur met polaire chlooratomen in de moleculaire structuur. Chlooratomen en amorfe moleculaire structuur zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Hoewel kunststoffen erg op elkaar lijken in de context van dagelijks gebruik, heeft PVC totaal andere eigenschappen in termen van prestaties en functies in vergelijking met olefinische kunststoffen die alleen koolstof- en waterstofatomen in hun moleculaire structuur hebben.

Chemische stabiliteit is een algemeen kenmerk van halogeenhoudende stoffen zoals chloor en fluor. Dit geldt voor PVC-harsen, die ook beschikken over brand brandvertragende eigenschappen, duurzaamheid en olie / chemische weerstand.

PVC heeft inherent superieure brandvertragende eigenschappen vanwege het chloorgehalte, zelfs in afwezigheid van brandvertragers. De ontbrandingstemperatuur van PVC is bijvoorbeeld wel 455 ° C, en het is een materiaal met minder risico op brandincidenten, aangezien het niet gemakkelijk ontbrandt.

Ontstekingstemperatuur van PVC Daarnaast is de warmte die vrijkomt bij verbranding bij PVC aanzienlijk lager dan bij PE en PP. Daarom draagt ​​PVC veel minder bij aan de verspreiding van vuur naar nabijgelegen materialen, zelfs tijdens het branden.

Daarom is PVC uit veiligheidsoverwegingen zeer geschikt in producten die dicht bij het dagelijkse leven van mensen staan.

Onder normale gebruiksomstandigheden is de bestendigheid tegen oxidatie door zuurstof uit de lucht de factor die de duurzaamheid van een materiaal het sterkst beïnvloedt. PVC, waarbij de molecuulstructuur waarin het chlooratoom elke andere is vastgehecht koolstof keten, een hoge weerstand tegen oxidatieve reacties en behoudt zijn prestaties voor een lange tijd. Andere universele kunststoffen met structuren die alleen uit koolstof en waterstof bestaan, zijn gevoeliger voor verslechtering door oxidatie onder omstandigheden van langdurig gebruik (zoals door herhaalde recycling). Metingen aan 35 jaar oude ondergrondse PVC-buizen, uitgevoerd door de Japan PVC Pipe and Fittings Association, toonden geen verslechtering en dezelfde sterkte als nieuwe buizen.