Het is de actie om de consumptie van een bepaald product te verminderen, vooral die zoals energie en water, evenals voedsel. Het lijkt een oplossing in situaties van tragedie of met weinig input. Het type rantsoenering dat de afgelopen decennia het meest is gezien, is elektriciteit, als gevolg van klimaatschade en de verspilling van natuurlijke hulpbronnen die bij de productie ervan worden gebruikt, en water, rekening houdend met het feit dat slechts 1% van het totale water in het land is zoet en moet worden gedistribueerd naar 7376471981 miljoen mensen, in aanvulling op het toestaan van andere tweede- behoefte activiteiten.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog waren er voedselrantsoenen aanwezig in de betrokken landen, in Duitsland was het aan het einde van de oorlog vanwege transportproblemen, maar het Verenigd Koninkrijk exporteert tussen 70% en 85% van de geproduceerde inputs, voor wat de as-landen vielen de exporterende schepen aan om de economie van het geallieerde land zwak te maken.
Tijdens grote rampen, zoals aardbevingen of tsunami's, is voedsel schaars of kan het niet volledig worden gekocht, dus wordt er een bepaald consumptieregime per persoon opgelegd terwijl de regio volledig herstelt van de ramp. Zoals tijdens slechte economische situaties, zoals het kan zijn tijdens een dictatuur met slecht bestuur.
Tegenwoordig worden plannen bedacht die bijdragen aan het niet verspillen en rantsoeneren van de natuurlijke hulpbronnen die we op aarde hebben - zoals bomen -, aangezien ze worden gebruikt om allerlei consumentenproducten voor mensen te produceren, inclusief het overdreven gebruik van elektriciteit, die vrij vaak in het gewone dagelijkse leven wordt gebruikt, evenals de vervuiling die daaruit voortkomt.
