Redelijkheid is een kenmerk van de rede, dat wil zeggen, een feit zal redelijk zijn, als het een geldige grondslag heeft om het te ondersteunen. Redelijkheid neigt naar het gebruik van de rede en probeert binnen een argument een idee vol logica tot uitdrukking te brengen. Als een benadering redelijk is, is dat omdat ze redelijk is, dat wil zeggen dat ze kenmerken heeft die het verstandig, acceptabel of gemakkelijk maken.
Redelijkheid is een kwaliteit die van persoon tot persoon varieert, aangezien elk onderwerp zijn eigen mening heeft over wat redelijk is of niet. Hoewel er een aantal aspecten zijn die over het algemeen in redelijkheid participeren; sommige ervan zijn:
- Geldigheid van de aanpak: een voorstel mist redelijkheid als het in strijd is met het gezonde verstand van de rest. Soms kan de verdediging van het gezond verstand echter grenzen stellen, aangezien het veronderstelde gezond verstand op bepaalde momenten in strijd kan zijn met de waarheid. In de oudheid dacht de mens bijvoorbeeld dat de aarde plat was en dit idee had redelijkheid en bleef dat eeuwenlang zo, omdat het aanvankelijk op gezond verstand was gebaseerd.
- Consistentie: een idee zal niet redelijk zijn als sommige principes van de logica niet worden gerespecteerd. In die zin kan dan worden gezegd dat een benadering geen tegenstrijdigheden mag hebben, bijvoorbeeld als iemand zegt dat het stuk vervelend maar tegelijkertijd grappig is, slaat dit idee nergens op, aangezien het onlogisch is dat iets is vermakelijk en saai tegelijk, behalve dat de tegenstrijdigheid op de een of andere manier wordt uitgelegd.
- Het moet binnen de juridische context worden geplaatst: wil een voorstel redelijk zijn, dan moet het binnen de wet vallen, dat wil zeggen dat het de reeds bestaande regelgeving niet weerlegt.
