Dit is hoe het proces wordt genoemd waarin een persoon of object wederzijds overeenkomt met een ander, al dan niet van dezelfde aard. Hierbij zijn naast feedback altijd aspecten als feedback, beïnvloeding en decompensatie betrokken, aangezien het gebruikelijk is dat tijdens interacties een of andere vorm van informatie wordt uitgewisseld.
Dit concept wordt veel gebruikt in de economie, waar over wederkerigheid wordt gesproken als een systeem van uitwisseling van goederen en informeel werk, ingericht voor die gebieden waar geen markt is. Hoewel het vaker voorkomt in steden, is dit soort verandering in verschillende samenlevingen te vinden.
Wederkerigheid, gekaderd in het economische aspect, wordt algemeen bestudeerd door de antropologie, aangezien het de mens en zijn gangbare praktijken betreft. Normaal gesproken ontwikkelt dit soort informeel systeem zich wanneer in een bepaald gebied geen diensten worden geproduceerd, verkocht of gekocht.
Daarom is het noodzakelijk om producten te kopen die geen eigendom zijn, om die te ruilen die niet nodig zijn of, nou ja, op andere manieren kunnen worden verkregen. Dit staat ook bekend als ruilhandel, en het kwam het dichtst bij een economisch systeem dat in de meest primitieve tijden van de menselijke geschiedenis werd verkregen.
Volgens het onderzoek van de Amerikaanse antropoloog Marshall Sahlins kan dit worden onderverdeeld in drie categorieën: gegeneraliseerde wederkerigheid, waarin vergelding niet verplicht is en mogelijk niet op korte termijn plaatsvindt; wederkerigheid als een systeem van informele en eenvoudige uitwisseling van goederen en negatieve wederkerigheid, waarbij het voordeel wordt verkregen van de andere betrokken partij, maar niet wordt betaald.
