In algemene termen betekent verzoening de herovering van vriendschap, liefde en begrip tussen twee of meer partijen die in conflict zijn. Het woord verzoening is afgeleid van het Latijnse 'verzoenen', wat 'verzoenen, herstellen' betekent. In eerste instantie werd deze term gebruikt om te verwijzen naar de band tussen God en mensen, wat leidde tot een transformatie in de manier waarop mensen met elkaar verbonden waren.
Deskundigen in conflictologie zijn van mening dat verzoening een proces is waarin de partijen die bij het conflict betrokken zijn een relatie aangaan die hen naar een communicatie leidt waarin fouten worden herkend en de basis voor een vermeende overeenkomst wordt gelegd.
Verzoening redt de capaciteiten die voortkomen uit vergeving en het begrijpen van de feiten en het herstellen van affectieve capaciteiten.
Deze verzoening is iets dat veel voorkomt in paarrelaties. Het komt vaak voor dat in elke relatie ruzie, misverstanden, momenten van crisis en afstand ontstaan. Het belangrijkste is dat elk van de partijen nadenkt over wat er gebeurt, leert te vergeven en probeert zich met de ander te verzoenen. Verzoening toont het vermogen van mensen om een relatie objectief te waarderen, waarbij waarde wordt gehecht aan alle goede en wonderbaarlijke dingen die de betrokkenen hebben meegemaakt.
Als in een relatie de liefde die bestaat waar is, is de afstand iets dat onrust en angst veroorzaakt. Verzoening is het bieden van een tweede kans aan mensen die vrede, liefde willen en zo in gemeenschap met anderen willen leven.
In religieuze termen is verzoening een van de katholieke tekenen die iedereen probeert terug te geven aan de kerk die om bepaalde redenen afstand heeft genomen van haar doctrines. Voor de kerk is verzoening het sacrament van transformatie, van vergeving; een prachtige daad van toenadering tot Jezus, die de terugkeer naar de Vader inhoudt van de man die afstand heeft genomen van Hem.
Volgens de katholieke religie bestaat verzoening uit 5 fasen:
- Een gewetensonderzoek: het is de samenvatting die intern van de zonden wordt gemaakt.
- Bekering: is schuldgevoelens voor de zonden die zijn begaan.
- Berouw: het gaat om de intentie om alles wat in het leven is gedaan op een negatieve manier te compenseren, voor alle begane zonden en niet om ze te herhalen.
- Belijdenis: in dit stadium worden de zonden geopenbaard voor een priester, die volgens de katholieke leer de persoon is met de macht om zonden te vergeven. Priesters kunnen nooit onthullen wat er tijdens de biecht wordt gezegd.
