De term vluchteling verwijst naar een persoon die, om redenen van oorlog of politieke intimidatie, inziet dat zijn leven op een of andere manier in gevaar is en het nodig vindt zijn toevlucht te zoeken in andere landen. De vluchteling probeert zijn land te verlaten, omdat anders zijn leven in gevaar kan komen, zo ook biedt een ander land hem onderdak op zijn grondgebied.
De persoon die ervoor kiest zijn toevlucht te zoeken in een andere natie, doet dat omdat hij vindt dat het land waar hij woont hem niet de noodzakelijke beschermingsvoorwaarden biedt om zijn leven te redden. Een natuurramp, een internationaal conflict, om de een of andere raciale of religieuze reden, zijn enkele van de oorzaken waardoor een persoon zijn land verlaat om zijn toevlucht te zoeken in een ander land. Het recht op toevlucht is geïntegreerd in wat de universele verklaring van mensenrechten is. Elk land heeft wetgeving voor vluchtelingenzaken en de behandeling van hen hangt af van hoe ze zijn gestructureerd.
Het is belangrijk op te merken dat alle internationale verdragen en protocollen naties verplichten om asiel te verlenen en vluchtelingen niet gedwongen terug te sturen naar hun land van herkomst. Het orgaan dat momenteel verantwoordelijk is voor het verlenen van steun aan vluchtelingen is het "Bureau van de Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor Vluchtelingen" (UNHCR), opgericht in 1949. UNHCR beschouwt drie manieren om het vluchtelingenprobleem op te lossen: ten eerste door vrijwillige terugkeer, dat wil zeggen, mensen keren altijd terug naar hun land van herkomst met het bedrijf of de steun van UNHCR, of ze kunnen zich ook in een ander land bevinden dan het land dat hen onderdak heeft geboden en dat van herkomst, of via een lokale eenwording.
