Een reliekschrijn wordt een soort doos of kist genoemd die bedoeld is om een relikwie te bewaren, dat object dat toebehoorde aan een heilig persoon of dat eraan verwant was toen hij leefde. De belangrijkste missie hiervan is om het object in kwestie te behouden, naast het voorkomen dat de parochianen die bijeenkomen voor aanbidding fysiek contact ermee onderhouden. In het meest afgelegen begin van de katholieke kerk werden de relikwieën, die in die tijd beter bekend stonden als encólpium, gedragen als medailles, die charmes met inscripties of de vorm van kleine doosjes bevatten; Hieruit volgt dat deze praktijk in het begin een meer intiem karakter had.
Dit woord komt van het Latijnse "reliquiae", een woord dat ook aanleiding geeft tot het woord "relikwie", wat vertaald kan worden als "de overblijfselen van een dode persoon". Er is een groot aantal mensen dat door de katholieke kerk is geheiligd, omdat ze in hun leven een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan de theologische en historische grondslagen van de kerk of, nou ja, ze beoefenen altruïsme met bewonderenswaardige adel. Omdat ze als heilig worden beschouwd, zullen hun bezittingen, dan even heilig, een delicate behandeling krijgen; Er zijn ook zogenaamde contactrelikwieën, die voorwerpen die in ieder geval in contact waren met de heilige, en die als heilig worden beschouwd.
De relikwieën zijn bedoeld om al deze voorwerpen te beschermen en te voorkomen dat iemand er godslasterlijke handelingen mee durft te verrichten, naast het bewaren ervan in het algemeen. Deze, naar de Middeleeuwen, begon te worden vervaardigd als stukken van grote en indrukwekkende schoonheid, zodat ze worden gewaardeerd als een werk van kunst.
