Huur wordt het constante type inkomen genoemd, hoewel het afkomstig is uit verschillende delen, die meestal worden gecontroleerd door economische regeringsentiteiten of degenen met een burgerlijk belang. Er zijn verschillende programma's opgesteld om de economische handelingen te wijzigen en de correcte uitvoering ervan te verzekeren, waarbij uitstaande schulden bij bevoegde bankinstanties worden kwijtgescholden. Toch ligt de meest gebruikelijke contextualisering van de term 'huur' in de betaling van schulden die zijn aangegaan met een persoon of bedrijf, bijvoorbeeld: tijdens de verhuur van een huis of onroerend goed kan de eigenaar de betaling van zijn cliënt regelen, wat het kan met bepaalde tijdsintervallen worden geannuleerd.
De belasting op het inkomen is ondertussen een economische facilitator die verantwoordelijk is voor het opleggen van wetten met betrekking tot het saldo van de uitstaande rekeningen die aan de staat verschuldigd zijn vanwege de oprichting van commerciële gebouwen. Dit wordt gegenereerd op een analoge manier om een stabiel nationaal inkomen te bereiken, verankerd in de plicht van de burgers jegens de staat. Evenzo kunnen alle inkomensprogramma's variëren, afhankelijk van het land in kwestie; ze kunnen er veel meer zijn of ze kunnen verwijzen naar het omgaan met centrale punten van de economie.
Een andere context waarin de term "inkomen" wordt gebruikt, wordt ook gebruikt om de constante betaling aan een werknemer te noemen; de vergoeding voor de aangeboden dienst wordt beschouwd als een soort schuld die periodiek wordt hersteld. Evenzo worden hulpprogramma's zoals beurzen ook gezien als een soort inkomen; nationaal inkomen, inkomen per hoofd van de bevolking, universeel basisinkomen en andere zijn slechts enkele van de vele soorten inkomen die in de landen te zien zijn.
