Resocialisatie is het proces waardoor individuen die tot een samenleving of cultuur behoren, een repertoire van normen, waarden en manieren om de werkelijkheid waar te nemen leren en internaliseren, waardoor ze de nodige capaciteiten krijgen om op bevredigende wijze te presteren in sociale interactie; zelfs daarbuiten, aangezien intellectuele en emotionele vaardigheden worden verworven door middel van interactieve activiteiten.
Het proces van resocialisatie, die we opgevat als een aanvaarding of het nemen van het bewustzijn van de sociale structuur waarin een individu wordt geboren, is mogelijk dankzij de sociale actoren, die representatief zijn voor instellingen en personen met de mogelijkheid om te zenden zijn en het opleggen van elementen cultureel passend. De meest representatieve sociale actoren zijn het gezin en de school.
Degenen die zijn veroordeeld voor een misdaad en als straf van hun vrijheid zijn beroofd, moeten verschillende stadia van resocialisatie doorlopen om weer in het systeem te worden opgenomen.
Op deze manier wordt aangenomen dat de duurzaamheid van een persoon in een gevangenis deel uitmaakt van een proces van resocialisatie. In eerste instantie wordt de veroordeelde gestraft en uit de samenleving verwijderd. Enige tijd later zal hij echter moeten re-integreren. Degenen die verantwoordelijk zijn voor de penitentiaire inrichting, moeten daarom een reeks functies vervullen, waaronder psychologische hulp en training, zodat de gevangene, wanneer hij zijn vrijheid terugkrijgt, zich kan ontwikkelen en niet langer een gevaarlijk onderdeel van de samenleving kan worden.
Een proces dat bestaat uit het vinden van een nieuwe baan, het aanleren van nieuwe gewoonten, het versterken van vriendschappen en het leggen van contacten met oude banden. Kortom, het gaat over de oprichting van een leven routine waarmee de mens zijn weer bij de maatschappij en in de praktijk brengt zijn recht om te vechten voor zijn geluk.
Wanneer een persoon met succes opnieuw is opgenomen, is zijn verleden niet langer belangrijk, omdat hij iemand is die in staat is zijn potentieel om goed te doen, te ontwikkelen. Deze resocialisatie is niet altijd gemakkelijk, aangezien de persoon die enige tijd in de gevangenis heeft gezeten ook een zekere sociale afwijzing kan ervaren als gevolg van het vooroordeel.
Resocialisatie is een humanistisch principe dat uitgaat van het onvoorwaardelijke vertrouwen van de mens in die mate dat de mens, afgezien van de handelingen die een persoon in zijn leven heeft begaan, als een vrij en bewust wezen het vermogen heeft om zijn mening te veranderen, ga uit van je fouten en ga terug naar een nieuw persoon.
