Psychologie

Wat is een burn-outsyndroom? »De definitie en betekenis ervan

Anonim

Burn-outsyndroom is een inadequate reactie op chronische stress en wordt gekenmerkt door het presenteren van drie dimensies waaronder opvallen: vermoeidheid of emotionele uitputting, depersonalisatie of ontmenselijking en gebrek aan of afname van persoonlijke ontplooiing binnen de werkomgeving. Burn-outsyndroom komt voor bij die mensen die, vanwege de aard van hun werk, veelvuldig en direct contact moeten hebben met andere mensen, zoals gezondheidswerkers, mensen die in de onderwijssector werken of binnen de sociale sfeer.

Het is belangrijk om er rekening mee dat Burnout syndroom gevolgen heel negatief, beide kunnen hebben level fysieke en psychologische. Tot de meest voorkomende symptomen behoren depressie en angst, die verantwoordelijk zijn voor het overgrote deel van het ziekteverzuim.

Het burn-outsyndroom vertoont een symptomatologie die sterk lijkt op de symptomen die verband houden met werkstress in het algemeen, maar desondanks kan in het geval van burn-out de intensiteit toenemen, vooral bij alles wat met veranderingen te maken heeft. van gedrag of karakter. Waaronder te vinden zijn:

  • Wijzigingen van state of mind: dit is een van de meest karakteristieke symptomen van de burn-out syndroom. Het is vrij normaal dat de werknemer in deze situatie prikkelbaar en in een slecht humeur wordt.
  • Demotivatie: het individu verliest alle enthousiasme voor zijn werk. Alle doelstellingen en doelen maken plaats voor teleurstelling en de gedachte van het hebben van een hoge stress-situaties dag na dag dat verduren overschrijden hun capaciteiten en elke werkdag wordt eindeloos.
  • Mentale uitputting: de geleidelijke slijtage genereert burn-out in het getroffen oorzaken weerstand tegen stress neemt af, reden waarom het lichaam meer en meer werk kost om te doen tegen de factoren die de stress.

Ondanks de vooruitgang die is ontwikkeld door onderzoek op specifieke gebieden, zijn er zelfs vandaag de dag verschillende standpunten met betrekking tot het type interventie dat het meest consistent is bij het corrigeren ervan: ofwel van een individueel type, met de nadruk op psychologische actie, of van sociaal of organisatorisch type, dat de arbeidsomstandigheden beïnvloedt.