Binnen de geneeskunde wordt het posttraumatisch stresssyndroom een psychiatrische stoornis genoemd die voorkomt bij mensen die een dramatische episode in hun leven hebben meegemaakt, zoals oorlogsconflicten, ontvoeringen, seksueel geweld, gewelddadige situaties van een geliefde, etc. De personen die het presenteren, hebben over het algemeen de neiging om te lijden aan terugkerende nachtmerries die hen herinneren aan de tragische ervaring die ze eerder hebben meegemaakt. Dit wordt gekenmerkt door het feit dat specifieke symptomen optreden na blootstelling aan een stressvolle, uiterst traumatische gebeurtenis, waarbij er sprake was van een of andere fysieke schade of, als dat niet lukt, het bedreigend of catastrofaal van aard is voor de persoon die eraan lijdt.
Momenteel zijn experts op dit gebied er niet in geslaagd de exacte oorzaak te vinden die bij sommige mensen tot dit syndroom leidt en bij anderen niet. In de gevallen waarin het voorkomt, spelen genen, emoties en gezinssituatie ongetwijfeld een rol van groot belang. Opgemerkt moet worden dat het onmogelijk is voor emotioneel trauma uit het verleden om het risico op het lijden aan deze aandoening te vergroten na een relatief nieuwe traumatische gebeurtenis voor de patiënt.
Normaal gesproken keren de hormonen en stresschemicaliën die het lichaam produceert tijdens een verontrustend moment in korte tijd terug naar het normale niveau. In het geval van mensen met PTSD blijft het lichaam echter zowel hormonen als chemicaliën produceren.
Enkele van de oorzaken die het uiterlijk van deze pathologie veroorzaken, kunnen zijn:
- Situaties van diefstal, fysieke verkrachting of, als dat niet lukt, slachtoffer zijn van gendergeweld.
- Situaties van terrorisme of oorlogsconflicten hebben meegemaakt.
- In de gevangenis zitten of een zwaar auto- ongeluk hebben gehad.
- Levende natuurrampen, zoals orkanen, stormen, tsunami's, enz.
Er zijn gevallen waarin de symptomen kunnen optreden jaren na de gebeurtenis die ze heeft veroorzaakt. Enkele van de belangrijkste symptomen zijn: Het trauma wordt constant herinnerd door nachtmerries of onmiddellijke en onvrijwillige herinneringen die zich overdag voordoen. Frequente hallucinaties met onder andere het idee dat de uitlokkende gebeurtenis zich herhaalt.
