Een "heiligschennis" wordt beschouwd als elke handeling of toespraak waarin op de een of andere manier respect of minachting wordt gegeven aan een object, entiteit of persoon die als heilig wordt beschouwd. Elementen die voortkomen uit heiligschennis zijn ontheiliging, waarbij een heilig symbool of object op een respectloze of ongepaste manier wordt gebruikt, en godslastering, die, buiten de definitie van leugens, ook verantwoordelijk is voor al die woorden die een aanstootgevend effect hebben op heilige entiteiten. Het woord kan ook verwijzen naar de theatrale voorstelling Sacrilegio, een werk dat in 1927 is geschreven door Ramón María del Valle-Inclán en dat is opgenomen in Altaarstuk van hebzucht, lust en dood.
Heiligschennis is onderverdeeld in verschillende categorieën, volgens het doelwit van de obsceniteit, zijnde de volgende: persoonlijke heiligschennis (beledigingen gericht tegen een persoon met een religieus ambt, zoals een non of een priester, en de functies die hij vervult binnen de kerk), de plaatselijke heiligschennis (profane daden begaan binnen een religieuze ruimte) en koninklijke heiligschennis (waarbij bepaalde heilige voorwerpen niet worden gerespecteerd).
Deze praktijken worden sinds onheuglijke tijden waargenomen; in de tijd van het Romeinse rijk, toen het Romeinse recht werd beoefend, werd heiligschennis gereduceerd tot de diefstal van goederen die als heilig werden beschouwd. Toen de middeleeuwen eindelijk begonnen, met de val van de overblijfselen van het rijk, werd de definitie breder. Het is echter noodzakelijk om rekening te houden met de culturele rijkdom waarmee de planeet wordt voorzien; daarom zijn de betekenissen van heilig en profaan in de loop van de tijd sterk gevarieerd, waardoor een objectieve evaluatie van de omstandigheden waarin heiligschennis wordt gepleegd niet mogelijk is.
