Het woord Senaat vindt zijn oorsprong in het Latijnse "Senatus", dat op zijn beurt afkomstig is van "Senex" waarvan de betekenis "Seniel of Oud" is. De Senaten waren oorspronkelijk gevestigd in Rome, waar Romulus, hun eerste koning ze creëerde, het waren organisaties die uit honderd mensen bestonden, die volledig Pater Familia (vaders van de familie) waren, aangezien zij de mannen waren die tot de belangrijkste sociale sector behoorden. Onderwerpen die tot de Senaat behoren, worden genoemd of krijgen de titel Senatoren.
De oudste senatoren werden politiek het meest gewaardeerd, als de zaak waarin de koning stierf werd gepresenteerd, zouden ze deze tijdelijk vervangen, te beginnen met de oudste en hun periode in koninklijke macht was elk vijf dagen., totdat er een nieuwe koning werd gekroond.
In de ontwikkeling van Rome, dat wil zeggen, toen de Romeinse Republiek werd opgericht, waren er veel veranderingen in het aantal senatoren die tot de Senaat behoorden, er kwam een tijd dat er duizend mannen bijhielden, met de komst van keizer Augustus werden ze teruggebracht tot zeshonderd. Vervolgens kregen de beslissingen van de senatoren een hiërarchische rangorde in de wet, maar met het verstrijken van de tijd verloren ze die waarde.
Momenteel wordt het orgaan dat de wetgevende macht van een natie bijeenbrengt Senaat genoemd. De belangrijkste functie is het goedkeuren of afkeuren van de rekeningen die in een democratische staat willen worden toegepast. In sommige landen worden senatoren gekozen door middel van een volksstem en in andere landen worden ze benoemd door de algemeen directeur of de nationale uitvoerende macht.
