Separatisme is een soort doctrine die de afstand of onthechting van een of meer delen van een entiteit aanmoedigt. Deze principes worden gepromoot door zogenaamde “separatistische” bewegingen, die een soort sociale groepen van politieke aard vertegenwoordigen die voorstander zijn van autonomie, ten opzichte van een politiek lichaam waaraan ze ondergeschikt zijn.
De factoren die deze scheiding drijven, zijn divers: cultureel, politiek, raciaal, regionaal, taalkundig, religieus, enz.
Er zijn mensen die denken dat separatisme een ernstig gevaar is, omdat het de verdeeldheid van een natie bevordert, waardoor een deel van het land weggaat en onafhankelijk wordt, waardoor de nationale identiteit van een natie wordt beëindigd. Europa, Azië en Afrika zijn de continenten waar de meeste separatistische bewegingen bestaan; in het geval van Amerikaanse landen is dit type beweging niet erg gebruikelijk. Er is er maar één bekend en dat was die van Gran Colombia, een gebeurtenis die plaatsvond in de 19e eeuw; We mogen niet vergeten dat het grote Colombia uit drie landen bestond: Colombia, Ecuador en Venezuela en dat ze om nationalistische redenen uiteindelijk uit elkaar gingen.
Het is belangrijk erop te wijzen dat er enkele separatistische bewegingen zijn die terrorisme gebruiken om confrontaties te creëren, terwijl anderen besluiten legaal te gaan om een geleidelijke autonomie te bereiken die aan de wet is verbonden, zoals wat er gebeurde in Quebec, Schotland en Catalonië.
Hoewel het waar is dat er verschillende factoren zijn die separatisme veroorzaken, is het ook waar dat nationalisme of identiteit in al deze gevallen een gemeenschappelijke factor is; omdat de botsingen meestal worden veroorzaakt door kwesties van nationalistische aard. Met andere woorden, wanneer een deel van de samenleving zich identificeert met hun land, kan er moeilijk een probleem ontstaan; Het conflict ontstaat wanneer bepaalde mensen in die sector zich niet hetzelfde voelen als anderen, op basis van welk element dan ook, het is op dat moment dat het separatisme begint.
In Europa was er een duidelijk voorbeeld van separatisme en het was het geval van België en Nederland, beide landen waren verenigd door het dialect, aangezien beiden gelijkaardige talen spraken: Nederlands en Vlaams. Hoewel een van de oorzaken van hun scheiding in de 16e eeuw religieus van aard was.
In de 20ste eeuw was de religieuze factor geen reden meer voor scheiding voor België en Nederland, nu werd identiteit gegeven door taal; Als we dan opmerken dat de inwoners van deze gebieden, die voorheen als katholieken en andere protestanten werden beschouwd, zich nu op taal beginnen te onderscheiden, verandert het dialect in een identiteitsfactor.
