Het woord dienaar komt van het Latijnse '' servus '', het is een vorm van sociale en juridische binding - typerend voor het feodalisme omdat in de middeleeuwen dienaar zinspeelde op een persoon die een edelman diende onder erbarmelijke omstandigheden, wat letterlijk slaven betekent. begrepen door dienaar, die persoon of persoon die onderworpen is aan een bepaald gezag of die een andere persoon dient die een groter gezag heeft dan dat. Aan de andere kant staan de leden van een bepaalde religieuze gemeenschap in de religieuze sfeer bekend als dienaren.
Het kenmerk van de dienstbaarheid van een dienaar is de reeks verplichtingen die wordt overgebracht als het vermogen van de dienaar om onroerend goed te verdienen of te verkopen, onderworpen aan de politieke, gerechtelijke en fiscale autoriteit en zij zijn verplicht om militaire diensten te verlenen aan de meester en de levering ervan van een deel van zijn werk of product omdat de omstandigheden van de knecht erfelijk zijn en hij het land niet kan verlaten zonder de toestemming van zijn meester.
Veel mensen zijn gewend aan het woord leider, dat bijvoorbeeld wordt gebruikt in het zakelijke en politieke veld, dat zijn de mensen die doorgaan vanwege hun kennis, rijkdom, ontdekkingen en we negeren dat dit woord modern is omdat het jarenlang niet werd gebruikt. woord dat is en verwijst naar het tegenovergestelde van dienaar.
In de oudheid moest verwarring worden vermeden tijdens feodalisme, feodatie, iedereen die verplicht is een vete te betalen en ook aan een heer door de politieke en militaire relatie tussen leden van dezelfde laag die kenmerkend is voor samenlevingen, dat wil zeggen een edelman en daarom zowel een buitengewoon als een buitengewoon terwijl de dienaar tot de derde staat behoort, het gewone of het gewone volk.
