Om mensen in staat te stellen contact te houden en informatie duidelijk en direct uit te wisselen, is het bestaan van een uitstekend communicatiesysteem vereist. Er zijn veel manieren om informatie te verzenden en hiervoor zijn borden vereist, zoals grafische borden of bepaalde borden die het werk eenvoudig maken. Binnen de verbale taal bevinden zich de zogenaamde mondelinge tekens, bekend als taalkundige tekens.
Een taalkundig teken staat voor een element dat Taal- door mensen kan worden begrepen door de zintuigen en die helpt om ten volle de communicatieve dit in haar eigen expressie.
Deze term is naar voren gebracht door twee totaal verschillende auteurs: Charles Sanders Peirce en Ferdinand de Saussure. Beide auteurs voerden hun onderzoek naar taaltekens uit aan het einde van de 19e eeuw, maar elk van hen concentreerde zich op verschillende ideeën. Saussure concentreerde zich op taalkunde, terwijl Peirce neigde naar het logisch-pragmatische. Het is belangrijk op te merken dat deze twee karakters degenen waren die de basis legden voor wat tegenwoordig bekend staat als 'de algemene principes van tekens'.
Saussure ondersteunt de theorie dat een taalteken wordt gerepresenteerd door twee elementen: een betekenaar en een betekende. Beide elementen vormen wat bekend staat als 'significantie'.
De betekenis bestaat uit alle ideeën of gedachten die zijn opgeslagen in de geest van een woord dat wordt onthouden. Als de hersenen bijvoorbeeld het woord 'fiets' horen, zullen ze onmiddellijk op zoek gaan naar het beeld dat het meest overeenkomt met en wordt geassocieerd met het woord dat wordt gehoord; dit is een mentaal beeld geweest van wat die term vertegenwoordigt.
De betekenaar van zijn kant was een grafisch beeld, geproduceerd door de zintuigen, deze term kan eigenlijk worden gedefinieerd als woorden of letters.
Saussure was van mening dat taaltekens de volgende kenmerken hadden:
- Willekeur: de link die het betekende met de betekenaar verbindt, is arbitrair, wat ertoe leidt dat het taalteken willekeurig is.
- Veranderlijkheid: omdat het willekeurig is, is het teken niet onderhevig aan een bepaalde spreker, dat wil zeggen, het is onveranderlijk, het kan door geen enkele persoon worden gewijzigd. Er moet echter worden vermeld dat het duidelijk is dat talen veranderen omdat de tekens veranderen, wat betekent dat ze op de lange termijn veranderlijk zijn.
Concluderend stelt Saussure's theorie dat alle woorden een materiële component (akoestisch beeld) hebben die hij de betekenaar noemde en een component op mentaal niveau, verwijzend naar het idee dat wordt vertegenwoordigd door de betekenaar die hij de betekenis noemde. Beiden vormen een teken.
Pierce, van zijn kant, voegt een ander element toe aan het taalteken (naast het betekende en de betekenaar): de referent. Voor hem vertegenwoordigt dit het ware element waarnaar het teken verwijst. Ernaast is de betekenaar, die de materiële ondersteuning is die wordt vastgelegd door de zintuigen en de betekenis die het mentale beeld vertegenwoordigt.
