Het is wanneer het overdreven is. Onthoud dat de uitvoering in het theater natuurlijk moet zijn, maar extra dagelijks. We kunnen niet acteren in het theater terwijl we acteren in het dagelijks leven, omdat we negatieve actie zouden zien die het tegenovergestelde is van hyperactief. Daarom wordt het "theatraal" genoemd, aangezien theatraliteit een middelpunt is van theatervoorstellingen, waar het er natuurlijk, extracytisch, maar niet hyperactief uitziet. Overacting komt voor bij acteurs die nog niet de nodige techniek hebben verworven om hun energie correct te beheersen.
Overdrijving kan niet alleen verwijzen naar de manier waarop een acteur werkt, maar ook naar het gedrag van een persoon die overdreven is in zijn houding en gebaren. Overmatig handelen is gerelateerd aan hypocrisie die een leugen en kunstmatigheid toont.
Daarom wekt overmatig handelen ook wantrouwen op bij anderen die attitudes observeren die zij vreemd vinden. Er moet echter worden opgemerkt dat een persoon overdreven kan reageren op zijn manier van zijn zonder het te beseffen. Dat wil zeggen, het is niet positief om mensen te beoordelen op basis van hun uiterlijk.
In ieder geval; Overacting is gebaseerd op het overbrengen van veel kunstmatigheid in een dialoog of een gebaar. Het is een overdreven vorm van acteren waarin de acteur met zijn rol eerder lijkt te doen alsof dan de waarheid over te brengen. Wanneer een acteur overdreven reageert, besef je dat hij zich niet op zijn gemak voelt bij zijn karakter. Filmcritici kunnen het werk van een acteur negatief beoordelen als ze vinden dat ze hyperactief zijn geweest en niet geloofwaardig in hun rol.
