Het is een abstract concept dat in verschillende ruimtes en plaatsen wordt gebruikt, maar het woord verfijning wordt ook gebruikt om aan te geven dat iets of iemand in algemene zin elegant is. De term verfijning verwijst naar het proces waardoor iemand of iets verfijning verkrijgt. Het idee hiervan is in tegenspraak met een andere, de vulgarisering, iets dat historisch gezien voor de lagere klassen of voor de gemarginaliseerden is geweest.
Een van de meest opvallende kenmerken van verfijning is precies het verschil met wat populair of enorm is. Dit is iets dat wordt gedaan vanuit het idee van exclusiviteit, in het algemeen gesproken over dure of ontoegankelijke producten, mensen die verschillen van de rest en attitudes die de nadruk leggen op elegantie en delicatesse. Elegantie en houding ontwikkelden zich anders in andere samenlevingen, maar niet minder verfijnd, zoals de Chinese en Japanse gerechtelijke etiquette leert.
In een analyse onderscheidt de semioloog Victor Raskin verfijning in twee typen:
- Beperkte toegang of zinvolle kennis.
- De volledige procedure.
Het verfijnde wordt geïdentificeerd met stijlen, smaken, gebruiken, esthetiek en met mensen die zich arrogant gedragen of zich gedragen, totdat diezelfde eigenschappen worden geassocieerd met de aristocratische gevoeligheid en de verfijnde elegantie van de dandy van het regentschap van Beau. Brummell in het jaar 1778-1840, raakte in de mode en werd sociaal bewonderd.
Dit soort verandering in sociale waarde heeft zich bij verschillende gelegenheden in de geschiedenis voorgedaan, aangezien getuigenissen de actuele literaire klaagzangen zijn over het verlies van eenvoudige traditionele waarden in alle beschavingen die, met welvaart, eenvoudiger worden.
Sommige methoden om de schijn van persoonlijke verfijning te verwerven, benadrukken het onderwijs, met name de verschillende rangen die worden verworven in elitaire instellingen. Enkele van de verschillende varianten hiervan zijn culturele verfijning of intellectuele verfijning.
In het oude Griekenland was het speciaal voor de inspiratie van profeten en dichters, daarna raakte het vereenzelvigd met de wijsheid van filosofen en sofisten, waardoor de 'sofistische' verfijning een onverschillige eigenschap kreeg door het gebruik van retoriek om te winnen. in debatten.
