Bij stoffen wordt normaal gesproken verwacht dat ze, als ze oorspronkelijk op kamertemperatuur en in vaste toestand zijn; en als de temperatuur zou stijgen, gaan ze naar de vloeibare toestand. Als ze zich in een vloeibare toestand bevinden en de temperatuur stijgt, dan valt te verwachten dat ze in een gasvormige toestand zullen komen. Er zijn echter bepaalde stoffen die rechtstreeks van de vaste toestand naar de gasvormige toestand gaan, wat bekend staat als sublimatie.
Sublimatie treedt op wanneer er onder bepaalde drukomstandigheden geen temperatuur is waarbij de vloeistoffase mogelijk is. Dat wil zeggen, sublimatie treedt op wanneer de gasfase stabieler is dan de vloeistoffase, dus wanneer de temperatuur stijgt, gaat het systeem oorspronkelijk in vaste toestand niet door de vloeistoffase maar direct naar de gasfase. Wanneer dit fenomeen zich voordoet, wordt gezegd dat de vaste stof sublimeert. Opgemerkt moet worden dat sublimatie uniek en uniek is voor de vaste toestand, er kan per definitie geen vloeistof zijn die is gesublimeerd. Dit komt omdat de transformatie vereist dat u van vast naar gas gaat.
Zonder dat veranderingen in druk, er zijn een aantal stoffen die van nature sublimeren. Een klassiek voorbeeld van stoffen die sublimeren, zijn die stoffen die heel gemakkelijk een intens aroma afgeven. Kaneel is een voorbeeld van deze stoffen. Wat we waarnemen is niets meer dan kaneelmoleculen die ontsnappen uit de kaneelstokjes of het poeder die in vaste toestand zijn en in gasvormige toestand onze neus bereiken.
Het droogijs is een voorbeeld van een substantie die in staat is tot sublimatie. De zuivering van zwavel en jodium omvat ook een sublimatieproces. Het staat bekend als dampspanning of verzadiging van de druk waarbij, bij een bepaalde temperatuur, de vaste (of vloeibare) fase en de dampfase een dynamisch evenwicht of harmonie bereiken.
De psychologie spreekt ondertussen van sublimatie om een verdedigingsmechanisme aan te wijzen dat inhoudt dat het object van het verlangeninstinct van het individu wordt vervangen door een ander object, dat zijn seksuele lading verliest als het door het bewustzijn gaat.
Op dit gebied moet worden benadrukt dat de vader van deze terminologie de Oostenrijkse arts en neuroloog Sigmund Freud was, ook beschouwd als de vader van de psychoanalyse. Dit karakter ontwikkelde en verklaarde de bovengenoemde sublimatie uitgebreid in een groot aantal wetenschappelijke werken, zoals het geval van het werk getiteld " Culturele seksuele moraal en moderne nervositeit".
