Het woord tacha kan verschillende definities hebben, een daarvan is degene die verwijst naar een soort spijker of schroef die als versiering in sommige kledingstukken voorkomt, bijvoorbeeld in portemonnees, blouses of jurken. Binnen de juridische context vertegenwoordigt de doorhaling het procedurele instrument waarmee bepaalde documenten met enige onvolkomenheid ongeldig worden verklaard. In openbare of privédocumenten zijn doorhalen woorden of uitdrukkingen die ongeldig lijken te zijn door een regel die ze onbruikbaar maakt. Om een juridisch document niet ongeldig te maken, mag het daarom geen doorhalen hebben.
In gerechtelijke procedures worden doorhalen gebruikt om documentair en deskundig getuigenis te ontkennen, vermeend met fouten of onwaarheden in hun formaliteiten. Door het doorhalen in de documenten wordt de bewijskracht van het schrijven als zodanig weggenomen, maar niet de rechtshandeling die erin besloten ligt. Enkele van de redenen waarom documenten kunnen worden doorgehaald, zijn: onwaarheid en gebrek aan ernst op kantoor.
Aan de andere kant wordt het woord tacha in Mexico gebruikt om een klasse van geneesmiddelen te definiëren, die clandestien op de markt wordt gebracht, tacha's zijn synthetische drugs die chemisch vergelijkbaar zijn met methamfetamine en mescaline (hallucinogeen). consumeren, verschillende effecten zowel fysiek als psychologisch. Onder de fysieke gevolgen zijn: verlies van eetlust, slapeloosheid, wanneer het in hoge doses wordt geconsumeerd, kan het misselijkheid, trillingen, koude rillingen, hartproblemen veroorzaken en zelfs de dood veroorzaken. De psychologische effecten kunnen zijn: angst, euforie, concentratieverlies, prikkelbaarheid, visuele en auditieve hallucinaties, psychose, rusteloosheid, etc.
De consumptie van tacha veroorzaakt geen fysieke afhankelijkheid, hoewel het niet uitgesloten is dat het gebruik ervan meerdere problemen kan veroorzaken bij degenen die het op regelmatige basis durven te consumeren.
In het oude Rome werd het woord tacha gebruikt om te verwijzen naar de tacha van schande, deze term werd gehanteerd binnen de Romeinse wet, aangezien de definitie die door veel veroordeelden werd ontvangen, vaak werd toegevoegd aan andere straffen, insolvente mensen werden geveild openbaarmaking van hun bezittingen via een speciale procedure genaamd “ bonorum venditio ”. Degenen die dit teken ontvingen, waren de woekeraars, de gladiatoren. De gevolgen van het ontvangen van deze beruchte vlek zijn dat degene die het heeft ontvangen, geen openbare functie of positie kan uitoefenen.
