Het is een term die in onze taal op twee manieren kan worden gebruikt: enerzijds, wanneer we de vluchtigheid willen uitdrukken die mensen in het leven waarnemen, is het gebruikelijk dat we dit woord gebruiken; en aan de andere kant duidt het aan wat profaan is, in plaats van wat religieus is.
het verwijst naar het lokaliseren van een situatie, een proces, in een historische volgorde; bouw je eigen tijd; de kwestie in verband brengen met het heden van waaruit het wordt verhoord; leiding nemen over wat er van gebeurtenissen uit het verleden in het heden blijft; en van de toekomst die we in het heden voorafschaduwen en bouwen.
Temporeel is om de ervaring van het worden te problematiseren: het verleden bestaat niet meer, behalve dat we het naar het heden brengen voor een specifieke interesse of vraag. De toekomst is er nog niet, behalve dat we proberen te bouwen of te voorspellen vanuit het heden. En het heden is vluchtig en ongrijpbaar. Temporalisatie impliceert het leggen van een relatie tussen het verstrijken van de tijd, het menselijk handelen en de transformatie van de sociale wereld, evenals met de conceptuele instrumenten waarmee we ze willen leren kennen. Dit thema, kenmerkend voor geschiedenis en filosofie, is van bijzonder belang vanuit het standpunt van conceptuele analyse in de sociologie.
Er zijn twee temporaliserende vormen van ervaring: duur, die verwijst naar het verstrijken van de tijd en verschillende lengtes kan hebben; en gelijktijdigheid, dat is de opeenvolging en de singulariteit en onherhaalbaarheid van de gebeurtenis. Al deze ervaringen met tijd hebben invloed op hoe we periodiseren, hoe we tijd vertegenwoordigen, hoe we gebeurtenissen uit het verleden karakteriseren of toekomstige gebeurtenissen willen voorspellen of voorafschaduwen, en ook hoe we onderscheid maken welke concepten het meest vruchtbaar zullen zijn.
Als de historisering van een concept een grondige kennis vereist van complexe, interdisciplinaire en intradisciplinaire gebeurtenissen, die de historische, culturele en epistemologische context vormen waarin een concept functioneert en wordt gebruikt - wat grote moeilijkheden met zich meebrengt -, kan de temporalisatie ervan een as om informatie te organiseren, aangezien het doel is om het verleden, het heden en de toekomst met elkaar te verbinden. Tijdelijkheid wordt geassocieerd met een voor en na (of meerdere) en met het idee van opvolging. De tijdelijkheid van de concepten kan ook worden gezien als synoniem met hun vergankelijkheid, wat de instrumentele, hypothetische en precaire aard van de concepten die we gebruiken opnieuw bevestigt.
Aan de andere kant, op de werkplek, wanneer een activiteit onderhevig is aan bepaalde tijdslimieten, spreken we van tijdelijkheid. Daarom verwijst dit zelfstandig naamwoord naar de tijdcoördinaat van een actie.
