Etymologisch is het woord tenor afgeleid van twee verschillende oorsprong: de Latijnse "tenor" die afstamt van het woord "tenere" wat betekent hebben; of de Italiaanse "tenore" . Daarom heeft dit woord twee definities: als het woord uit zijn Latijnse oorsprong komt, dan hebben we het over de inhoud of de aard van iets. Als we bijvoorbeeld meerdere exemplaren van hetzelfde document ondertekenen, zeggen we dat er meerdere modellen met dezelfde inhoud (inhoud) zijn ondertekend.
Als we het woord nu naar zijn Italiaanse oorsprong nemen, verwijst het naar het type stem dat zich in operamuziek tussen de bariton- en altstemmen bevindt.
Uitgaande van deze verschillende stemmen kunnen de tenoren worden ingedeeld, we hebben de lyrische tenor die wordt gekenmerkt door een krachtige en stevige stem, terwijl de lichte lyrische tenor wordt gekenmerkt door een scherpe en behendige stem, er is ook de spinto-lyrische tenor die wordt gekenmerkt door een sterkere, natuurlijkere zang en in staat om manifestaties van emotie te kopiëren, de heroïsche tenor is een soort stem die veel fysieke weerstand vereist, de dramatische tenor is het type stem dat veel kracht vereist om hierboven te kunnen worden gehoord van het orkest is de Mozartiaanse tenor een stemtype dat opvalt door zijn perfectie in de manier waarop het lied wordt gezongen en de Rossiaanse tenor, een type stem met eisen aan behendigheid en technisch meesterschap
Onder de beroemde tenoren van klassieke muziek kunnen we Luciano Pavarotti en placido Domingo noemen, die met hun geweldige stemmen duizenden mensen in verrukking hebben gebracht.
