De totaliteit is een filosofisch principe dat al die universalistische verzameling definieert die alle aspecten van het bestaan omvat en niet alleen de gedeeltelijke of simplistische visie van een geïmplanteerd systeem. Voor Marx schuilt de totaliteit in de analyse van de samenleving als geheel en niet op een fractionele manier, want voor hem is de samenleving meer dan de som van mensen.
Dat is de reden waarom wanneer de term totaliteit wordt gebruikt, het is omdat al die elementen die met een realiteit zijn geassocieerd in die context zijn betrokken en al zijn factoren zijn opgenomen, zonder dat een van hen wordt weggelaten. Als het bijvoorbeeld gaat om het sportveld: een voetbalteam bestaat uit 11 spelers, niet één meer, niet één minder. Het is niet mogelijk om een andere speler aan het team, want dit is bepaald in de regels van het spel.
Wanneer we het in de volksmond over totaliteit hebben, is dat omdat iets op een volledige of algemene manier wordt gepresenteerd. Bijvoorbeeld, als je leest in het nieuws dat de gezondheid van staking van de werknemers in zijn geheel werd voltooid, dan is dat omdat elk lid van de gezondheid vereniging voldaan aan deze demonstratie.
Als we kijken naar de gezinscontext, wordt de totaliteit vertegenwoordigd door het aantal leden van dat gezin, dat wil zeggen de vader, de moeder en de twee kinderen.
Aan de andere kant, en vanuit een marxistisch perspectief, is het geheel uiteengevallen door de burgerlijke samenleving als gevolg van de opkomst van verdeeldheid op het werk, klassenrivaliteit en de vele sociale tegenstellingen die verband houden met de bourgeoisie.
