De unanimiteit is de consensus die wordt bereikt wanneer een groep mensen ermee instemt de uitvoering van een actie uit te voeren, spreken van unanimiteit betekent dat degene die het eens is met de motie of mening die in stemming is gebracht. Het concept wordt veel gebruikt in de wereld van verkiezingen en stemmen, wanneer er wordt gediscussieerd tussen het kiezen van een kandidaat voor een specifieke functie, bijvoorbeeld een regeringsstandpunt, wordt er via populaire stemmen beslist of er een hoog aantal stemmen wordt behaald. stemmen voor een enkele tegenstander spreken van unanimiteit en is daarom degene die de positie krijgt.
De waarde die in een jury aan een stemming wordt toegekend, kan onderhevig zijn aan verschillen en kan daarom geen unanimiteit vinden. Het meest aan te raden in deze gevallen is dat er een duidelijke beslissing wordt genomen, zodat de beschuldigde, veroordeelde of geëvalueerde een concreet besluit kan krijgen over wat ze willen doen.
Aan de andere kant heeft dit woord juridische kenmerken die op grote schaal worden versterkt en op juridisch gebied worden gebruikt. Met eenparigheid van stemmen wordt bedoeld de verplichting om consensus te bereiken tussen alle lidstaten die in de Raad bijeenkomen, zodat een voorstel kan worden aangenomen. Sinds de inwerkingtreding van de Europese Akte zijn de terreinen waarop besluiten unaniem moeten worden genomen, beperkt.
Toch verwijst de eerste kolom van dit verdrag naar de volksstemming met gekwalificeerde meerderheid, die eenparigheid onder de bevolking voorkomt. Daarentegen blijven de tweede en derde pijler grotendeels onderworpen aan de intergouvernementele methode en unanieme stemming.
