De urineleider is de buis die urine van de nier naar de blaas transporteert. Het bevindt zich in het buik-bekken viscerale gebied, dat wil zeggen het binnenste achterste deel van de rug (als een muur), deelt zijn plaats met de alvleesklier, een deel van de lever en natuurlijk de wervelkolom. Deze buis heeft zeer interessante eigenschappen, omdat hij de mogelijkheid heeft om de urinestroom te regelen, dat wil zeggen de sluitspier.
De urineleider komt etymologisch van het Griekse "οὐρητήρ", zijn inwendige lichaam heeft de eigenschap slijm te zijn, om een effectief transport van de vloeistof en de verbindingen die in de nieren worden gevormd te garanderen. Wanneer dit orgaan stenen produceert, dit zijn verkalkte elementen, is extra smering nodig om deze door het kanaal te laten gaan, ze worden niet geblokkeerd en kunnen het kanaal beschadigen.
De basissamenstelling van de urineleider bestaat uit flexibele spieren die verweven zijn in lagen van verschillende vezels die controle over de sluitspier mogelijk maken, de spierlagen bedekken de hele route van de nier naar de blaas.
Fouten in de urineleider zijn erg vaag en worden allemaal meestal beïnvloed door een verandering in de anatomie van de patiënt of een complicatie in de nieren, waar het product dat door de urineleider passeert vandaan komt. Een ziekte die "retroperitoneale fibrose" wordt genoemd, creëert tumoren die, door grootte en vorm te accumuleren, de urineleider kunnen laten afwijken totdat deze tegen de weefselwand wordt gedrukt, waardoor de doorgang wordt geblokkeerd. De reeds genoemde nierstenen, die van aanzienlijke omvang zijn, kunnen scheuren van het spierweefsel van de urineleider veroorzaken.
