De woordvariant kan verschillende betekenissen hebben, afhankelijk van de context waarin deze wordt gebruikt. Een variant kan de verschillende manieren weergeven waarop iets wordt weergegeven. Bijvoorbeeld: "een muziekgroep speelde een thema met verschillende muzikale varianten, zodat de producer kan beslissen welk thema het meest geschikt is om het aan het publiek te presenteren."
In de taalkunde vertegenwoordigt de woordvariant de specifieke vorm van natuurlijke taal, waarvan de kenmerken worden gebruikt door een bepaalde populatie die aan elkaar verwant is, door sociale of geografische banden. Daarom wordt een taalvariant de verschillende vormen die dezelfde taal aanneemt, afhankelijk van de plaats waar de spreker woont (deze variant wordt een dialect genoemd), de leeftijd die ze zijn en de sociale groep waartoe ze behoren.
Variaties kunnen worden geassocieerd met intonatie van woorden, woordenschat en uitspraak. Meestal kan duidelijker in het openbaar te zien spreken dan schriftelijk, op deze manier bij het luisteren naar iemand spreken, is het gemakkelijk om te veronderstellen welke regio ze vandaan komen. Bijvoorbeeld als je komt uit het land of de stad, als je een kind, een volwassene of een oudere persoon en ook uw educatieve niveau.
Binnen de taalvarianten zijn er verschillende typologieën die kunnen worden onderscheiden door geografie, taalevolutie of sociolinguïstische factoren. Sommige ervan zijn:
Diatopische of geografische varianten: deze komen tot uiting in de manier waarop dezelfde taal anders wordt gesproken, vanwege de afstand tussen de ene regio en de andere. Bijvoorbeeld: in Amerika zeggen ze "overeenkomsten" tegen het object dat ze in Spanje overeenkomsten noemen. Deze wijzigingen is wat bekend staat als een dialect. Daarom is het gebruikelijk dat de Spaanse taal twee varianten heeft: het Spaans dat in Spanje wordt gesproken en het Spaans dat in Latijns-Amerika wordt gesproken.
Diachrone varianten: het wordt geassocieerd met taalverandering, wanneer er vergelijkingen worden gemaakt tussen teksten uit verschillende periodes. Daarom kan men onderscheid maken tussen oud en modern Spaans.
Sociale varianten: het hangt samen met studieniveau, sociale klasse, beroep en leeftijd.
Situationele varianten: ze hebben te maken met de manier van spreken, uitgaande van de context waar de spreker zich bevindt, de manier van spreken op een feestje met vrienden is niet hetzelfde als in een ontmoeting met de baas.
