Een sluier is een kledingstuk of een hangende stof die bedoeld is om een deel van het hoofd of gezicht of een voorwerp van enig belang te bedekken. De sluier heeft een lange geschiedenis in Europese, Aziatische en Afrikaanse samenlevingen. De praktijk is op verschillende manieren prominent geweest in het jodendom, het christendom en de islam. Het beoefenen van sluiers wordt vooral geassocieerd met vrouwen en heilige voorwerpen, hoewel in sommige culturen meer mannen dan vrouwen verwacht worden een sluier te dragen. Behalve dat het een blijvende religieuze betekenis heeft, blijft sluiering een rol spelen in sommige moderne seculiere contexten, zoals huwelijksgebruiken.
Elite-vrouwen in het oude Mesopotamië en in de Griekse en Perzische rijken droegen de sluier als teken van respect en hoge status. De eerste bevestigde verwijzing naar sluier is een wetboek uit het Midden-Assyrië daterend van tussen 1400 en 1100 voor Christus. Assyrië had expliciete weeldewetten die voorschreven waar vrouwen op moesten letten en wat vrouwen niet moesten doen, afhankelijk van de klasse, rang en bezetting van de vrouw in de samenleving. Slaven en prostituees mochten niet toekijken en kregen zware straffen als ze dat wel deden.
Een sluier genaamd flammeum was het meest opvallende kenmerk van de jurk die de bruid op Romeinse bruiloften droeg. De sluier had een diepgele kleur die deed denken aan een kaarsvlam. Het flammeum riep ook de sluier op van de Flaminica Dialis, de Romeinse priesteres die niet kon scheiden van haar man, de hogepriester van Jupiter, en werd daarom gezien als een goed voorteken voor levenslange trouw aan één man. De Romeinen dachten blijkbaar dat de bruid "vertroebeld was door een sluier" en verbond het werkwoord nubere (trouwen) met wolken, het woord voor wolk.
Oude Afrikaanse rotstekeningen met menselijke gezichten met ogen maar zonder mond en neus suggereren dat de oorsprong van de litan niet alleen pre-islamitisch is, maar zelfs prehistorisch. Het dragen van de litan wordt niet gezien als een religieuze vereiste, hoewel blijkbaar wordt aangenomen dat het magische bescherming biedt tegen de krachten van het kwaad. In de praktijk heeft litham gediend als bescherming tegen het stof en de extreme temperaturen die de woestijnomgeving kenmerken. Het gebruik ervan door de Almoraviden gaf het politieke betekenis tijdens hun veroveringen.
