Schaamte is niet alleen een emotie die door de mens wordt ervaren, maar is ook de term die wordt aangeduid voor een openbaar delict, gelanceerd naar een individu toe, zodat de gemeenschap de handelingen die hierdoor worden gepleegd kan beoordelen. Dit heeft echter veel meer te maken met schande, een verwante term, maar wel een die het gevoel van schande beschrijft dat een wezen ervaart vanwege de ongeremde houding die hij aan de menigte kan tonen. Maar vanuit emotioneel oogpunt gezien, gaat het om de angst en ongerustheid die men ervaart omdat men denkt een aantasting van de integriteit van iemands eer te veroorzaken; vernedering, die als psychologisch schadelijk wordt beschouwd, kan ook een bron van schaamte zijn vanwege de schade aan de eer van degenen die eraan lijden.
Charles Darwin verklaarde dat de frequente symptomen van schaamte blozen zijn (gerelateerd aan de hitte in het gezicht, vanwege de verwijding van de bloedvaten), laag hoofd, gezichtsverlies en een houding die weinig energie vertoonde. Volgens hem kunnen deze kenmerken worden opgemerkt bij individuen die niet tot dezelfde gemeenschap, cultuur of ras behoren, omdat ze iets bijna automatisch zijn in de mens.
Schaamte, een handeling waarbij het feit dat een ander zich zou moeten schamen, wordt verklaard, is een sociale veroordeling, omdat men zich op de een of andere manier niet beperkt heeft gevoeld door de misdrijven die aan een derde zijn gegeven. Dit was veel ernstiger in voorgaande eeuwen, waarin misdadigers of mensen die de wetten van de Kerk niet respecteerden, niet alleen de geestelijke maar ook de aardse wetten, in het openbaar werden veroordeeld en veroordeeld. Ze werden in het openbaar beschaamd door hen harde straffen te laten uitvoeren of door geëxecuteerd te worden op openbare plaatsen.
