Het woord vestaal is afgeleid van het Latijnse "vestālis", van de stem "vesta" en die in het meervoud bekend stond als "vestales". Deze term verwijst naar de oude priesteressen van Romeinse oorsprong die werden toegewijd aan de godin Vesta, die de leiding moest hebben over het branden van het heilige vuur op het altaar. Dit was iets kenmerkend voor de Romeinse religie, waar oorspronkelijk twee Vestalen de leiding hadden over deze missie, maar het was in de tijd van de Griekse biograaf, historicus en essayist Plutarchus dat het aantal Vestalen steeg tot vier en net daarna waren er zes verantwoordelijk voor het stoken van het vuur. en houd het altijd aan.
Het woord Vesta wordt toegeschreven aan de grote onberispelijke godin van het heilige vuur in het oude Rome, in de Griekse mythologie ook bekend als "Hestia", op dezelfde manier als de godheid van het vuur en de familiehaard. Na verloop van tijd werd dit personage de beschermgodin van Rome, wiens specifieke vlam werd gebruikt als een weergave van het welzijn van de staat. Vesta was volgens de mythologie de dochter van Rhea en Cronos en een van de oudste godinnen, daterend uit tijden waarin het bestaan van vuur schaars was, aangezien een methode om het te produceren niet precies bekend was, dus het was Het was van groot belang om het aan te houden en het uitsterven ervan te voorkomen, dus stuurden ze de Vestaalse soldaten voor deze missie.
De vestalen werden geselecteerd toen ze nog meisjes waren, van hun 6 tot 10 jaar, die maagd bleven tijdens de 30 jaar van vesta-dienst, bovendien moesten ze afkomstig zijn van een moeder en vader die door de samenleving werden erkend en van grote schoonheid genoten. De selectie van elke vestaals werd gemaakt door de paus Maximus, ik voel me de enige vrouwelijke figuur binnen de Romeinse religie, omdat alle andere priesters mannen waren. Deze vrouwen hadden niet dezelfde verplichtingen als de anderen, zoals trouwen of kinderen krijgen, maar moesten zich eerder wijden aan kuisheid, aan het bestuderen en observeren van de bestaande staatsrituelen die niet waren toegestaan in mannelijke priestercolleges.
