In ethische zin is deugd het tegenovergestelde van zonde, dat wil zeggen, het zijn de goede gevoelens of daden die kunnen worden uitgevoerd door een persoon die ze plaatst als "deugdzaam", een correct, sterk en vriendelijk persoon. Dit is een van de methoden van religies om op de een of andere manier een individu te creëren dat zich aanpast aan wat zijn religie dicteert, zijn manier van zijn vormgeeft en probeert zijn denken te veranderen, waardoor het er een wordt die geen kwaad of iets anders omvat. profaan gevoel.
In de Griekse cultuur kreeg het veel belang, aangezien de man die erin slaagde grote acties voor zijn volk uit te voeren, zo werd aangenomen, door de goden werd beloond met fortuin en de beste instrumenten, afhankelijk van het beroep waaraan hij zich wijdde. Het bewijs hiervan wordt gevonden in de legende van Hercules, die een leger versloeg dat veel groter was dan het zijne, dus besloot Zeus dat hij hem zou belonen met unieke wapens en schilden die ze hadden.
In de Romeinen konden de deugden worden ingedeeld in persoonlijk en openbaar, waarbij de eerste de volgende kenmerken omvatte: spiritueel gezag, humor, genade, waardigheid, matigheid, vasthoudendheid, menselijkheid, gevoel voor belangrijkheid, hard werken, onderwerping, voorzichtigheid, gezondheid, strengheid en waarheid; terwijl de openbare verklaarden: overvloed, gelijkheid, veel geluk, gratie, eendracht, geluk, vertrouwen, fortuin, geest van Rome, vreugde, gerechtigheid, tevredenheid, vrijgevigheid, vrijheid, adel, rijkdom, geduld, vrede, vroomheid, voorzienigheid, bescheidenheid, veiligheid, hoop, vruchtbaarheid, moed.
De theologische christelijke deugden van hun kant zijn: geloof, gedefinieerd als het onweerlegbare geloof in God; hoop, wacht wanneer het goede het kwade overwint; liefdadigheid, bestaat uit het helpen en zorgen voor anderen. De belangrijkste deugden zijn: voorzichtigheid, gematigd zijn en ons bewust zijn van wat we doen; standvastigheid, sterk zijn vóór de komst van het duister; gerechtigheid, andere mensen gelijk behandelen; matigheid, weten hoe dingen te identificeren die volledig noodzakelijk zijn voor het leven.
