Marcus Vitruvius Pollio, bekend als Vitruvius, was een Romeinse architect die leefde in de 1e eeuw voor Christus. AD (zijn geboorte is rond 90 voor Christus en zijn dood rond 20 voor Christus). Zijn naam Marcus en zijn bijnaam (cognomen) Pollio zijn op zichzelf onzeker. Het is uit zijn verhandeling "De architectura" dat de meeste kennis over de constructietechnieken van de klassieke oudheid tot ons komt.
De meeste bekende feiten over zijn leven zijn afkomstig van zijn enige werk, " De architectura ", dat wordt beschouwd als een van de meest waardevolle geschriften van de klassieke oude architectuur. Hij lijkt echter bekend te zijn bij Plinius de Oudere die hem oproept in zijn beschrijving van de constructie van mozaïeken in Naturalis Historia zonder zijn naam expliciet te noemen. Frontin verwijst naar de 'architect van Vitruvius' in zijn verhandeling over aquaducten uit de late eerste eeuw.
Nadat hij soldaat was geweest in Gallië, Spanje en Griekenland, een fabrikant van oorlogsmachines, werd Vitruvius architect in Rome. In zijn geschriften vertelt Vitruvius over zichzelf dat hij niet erg lang is, en klaagt over de pijn van de leeftijd. Aan de andere kant bestaat zijn proza, zowel technisch als picturaal, voornamelijk uit korte zinnen, en zijn vocabulaire lijkt dat van ambachtslieden te zijn geweest.
Vitruvius, vooral bekend om zijn geschriften, was een belangrijke architect. In de Romeinse oudheid werd architectuur opgevat als een breed veld dat bouwmanagement, civiele techniek, chemische technologie, constructie, materiaalkunde, werktuigbouwkunde, militaire techniek en stadsplanning omvatte. Frontin noemt Vitruvius als onderdeel van het standaardiseren van de maat van de buis.
Het enige gebouw waarvan we weten dat het aan Vitruvius wordt toegeschreven, is een basiliek die in 19 voor Christus werd voltooid. Het werd gebouwd in Fanum Fortunae, tegenwoordig de moderne stad Fano. De basiliek van Fano is volledig verdwenen, dus de locatie is nog steeds onzeker ondanks verschillende pogingen om het te lokaliseren. De christelijke transformatie van de Romeinse burgerbasiliek tot basiliekkerk suggereert dat de basiliek zou kunnen worden geïntegreerd in de huidige kathedraal van Fano. Leonardo da Vinci maakte een werk van deze architect, want voor hem verdiende dit te worden ontmaskerd en niet genegeerd
