De term xenia dateert uit de oudheid, met name in de Griekse en Romeinse culturen, komt van de instelling van gastvrijheid en had een zinspeling op een contract waarbij leden van krijgsheren en koningen betrokken waren. Het contract was eigenlijk een horecaovereenkomst. Beide partijen bepaalden de voorwaarden en lieten ze geschreven in een tafel waar ze allebei ondertekenden, de tafel werd verdeeld zodat de partijen elk een kopie bewaren. Op het moment dat de voorwaarden die de xenia later had gesteld door een bondgenoot of strijder werden geëist, presenteerden ze het stuk tafel en was gastvrijheid gegarandeerd.
Het was een heel eenvoudige behandeling die in tijden van oorlog veel werd uitgevoerd om op een gegeven moment veilige hulp te hebben.
Xenia werd geboren uit de behoefte van de mensen van die tijd om zichzelf veilig te vinden in landen die niet van henzelf waren zonder onderworpen te zijn aan een soort van in diskrediet gebrachte afhankelijkheid.
In die zin verwijst xenia ook naar geschenken die duiden op gastvrijheid aan bezoekers, ten behoeve van de hernieuwde vriendschap en om hen tevreden te stellen met hun gastheren. Dat is de reden waarom xenia werd behandeld onder rijke families, hoewel ze onder de meest bescheiden streefden naar een goed geschenk van xenia, dat tot op heden transcendentie heeft in verschillende culturen van de wereld, met een grotere bloei in Latijns-Amerika, waar gezinnen zonder zoveel economische stabiliteit zorgt ervoor dat het verblijf van een gast van de hoogst mogelijke kwaliteit is.
Meestal bestonden deze gastvrijheidscadeaus echter uit eetbare cadeaus met verschillende wilddieren, vissen of fruitmanden. Het werd vaak afgebeeld in Romeinse mozaïeken.
