Het woord toestemming is afgeleid van Latijnse wortels, vooral de oorsprong ligt in de stem "annŭens" of "annŭentis", wat "toestemming" betekent, op deze manier verwijzend naar een vorm van toestemming, de laatste beschreven als actie en gevolg om in te stemmen, kan deze uitleg van de term worden vastgelegd in het grote woordenboek van de Spaanse Koninklijke Academie. Aan de andere kant stellen verschillende bronnen dat het woord afkomstig is van het Latijnse woord 'adnuere' of 'annuere', verwijzend naar ' bevestigende gebaren of bewegingen maken met het hoofd", Plaatste vervolgens een voorvoegsel werkwoord op" anuere ", dit heeft weinig nut en dat in tegenstelling hiermee wordt de Latijnse stem" renuere "ook wel omschreven als een voorvoegsel werkwoord, wat betekent" de overeenkomst intrekken door negatieve gebaren te maken met het hoofd ".
Original text
Daarom kan worden gezegd dat toestemming die toestemming, goedkeuring, autorisatie, toestemming of vergunning is om iets in het bijzonder te doen. Dit woord wordt veel gebruikt als het gaat om de noodzaak om schriftelijke toestemming te geven aan een persoon of individu, daarom wordt het, wanneer dit het geval is, gebruikt om een zogenaamde 'toestemmingsverklaring' te maken, dit is een document dat ook vaak een 'toestemmingsdocument' wordt genoemd, waarin de persoon die een bepaalde wettelijke macht over iets in het bijzonder heeft, door middel van dit ondertekende document verklaart dat hij of zij toestemming of machtiging verleent aan een andere persoon om door te gaan met een bepaalde handeling; dus deze brief verzendt en bevestigt de toestemming die door een persoon schriftelijk is uitgedrukt. Opgemerkt moet worden dat de toestemmingsverklaring meestal wordt gebruikt in juridische aspecten, waaronder de ondertekening van elk van de partijen.
