De informele economie bestaat uit een economische activiteit die niet wordt belast of gereguleerd door een overheid. Dit in tegenstelling tot de formele economie; Een formele economie omvat een legale economische activiteit naar nationaal recht. De echte formele economie kan worden belast en meegenomen in de berekening van het bruto nationaal product (BNP) van een overheid, wat de waarde is van de markt voor alle goederen en diensten die door bedrijven van een land worden geproduceerdin een bepaald jaar. Informele economieën zijn vaak minder geïnstitutionaliseerd en omvatten alle economische praktijken die niet in de berekening van het BNP worden meegerekend. Informele economieën omvatten dus praktijken die zo uiteenlopend zijn als drugshandel en kinderopvang, die niet allemaal worden meegedeeld aan de regering of opgenomen in het BNP van de natie. Alle economieën hebben informele elementen.
Drugshandel is een voorbeeld van deelname aan de informele economie.
Het oorspronkelijke gebruik van de term " informele sector " wordt toegeschreven aan het economische ontwikkelingsmodel dat werd gepresenteerd door W. Arthur Lewis, dat werd gebruikt om het scheppen van banen of levensonderhoud en duurzaamheid in de eerste plaats in de derde wereld te beschrijven. Het werd gebruikt om een soort werkgelegenheid te beschrijven die werd beschouwd als buiten de moderne industriële sector. Deelname aan de informele economie kan het gevolg zijn van een gebrek aan andere opties (mensen kunnen bijvoorbeeld goederen kopen op de zwarte markt omdat deze goederen niet met conventionele middelen verkrijgbaar zijn). Participatie kan ook worden gedreven door verlangenom regelgeving of oplegging te vermijden. Dit kan zich manifesteren als zwartwerk, verborgen voor de staat voor belasting-, socialezekerheids- of arbeidsrechtelijke doeleinden, maar legaal in alle andere opzichten.
De groei van de informele economie wordt vaak toegeschreven aan veranderende sociale of economische omgevingen. Door de invoering van meer technologisch intensieve productievormen zijn veel werknemers bijvoorbeeld gedwongen het formele sectorwerk te verlaten en informeel werk te zoeken. Het meest invloedrijke boek over de informele economie is zonder twijfel El Otro Camino van Hernando de Soto. De Soto en zijn team stellen dat buitensporige regulering in de Peruaanse (en andere Latijns-Amerikaanse) economieën een groot deel van de economie dwingt tot informaliteit en daarmee economische ontwikkeling verhindert. In een veel geciteerd experiment probeerde zijn team legaal een kleine kledingfabriek in Lima te registreren.
