Het Inca-rijk was een groep bevolkingsgroepen die zich vestigden op het Zuid-Amerikaanse continent met de meest uitgebreide dominantie in de geschiedenis van precolumbiaans Amerika. Aan de andere kant staat het grondgebied waarin deze beschaving was gevestigd bekend als Tahuantinsuyo, terwijl de periode waarvoor het domein van kracht bleef, het Inca werd genoemd. Het Inca-gebied besloeg meer dan 2 miljoen vierkante kilometer, verdeeld over de Stille Oceaan en het Amazone-oerwoud, van de omgeving van Pasto in het noorden van de regio tot de Maule-rivier in het zuiden van het continent. De Inca's werden gekenmerkt als veroveraars, die erin slaagden de bovengenoemde gebieden te veroveren.
Volgens verschillende overblijfselen gevonden bij archeologische opgravingen, begon het Inca-rijk ongeveer in 1200 na Christus.Echter, er werd slechts een gemengd domein gevestigd in Cuzco, in feite zijn er geen gegevens over de vorsten die tot 1438 van kracht waren Tussen de jaren 1438-1471 wordt de eerste Inca-persoon bekend gemaakt, die Pachacútec heette, die volgens experts en de resultaten van de verschillende opgravingen een groot rijk had, naast het administratief verdelen, om het bestuur gemakkelijker te maken.
Tegen 1471 was Tupac Yupanqui, een monarch die grote bijdragen leverde op militair gebied, in staat om het rijk uit te breiden naar het zuiden en de grens van het rijk aan de Maule-rivier te vestigen.
In het jaar 1493 besteeg Huayna Cápac de troon, die gedwongen werd het hoofd te bieden aan een reeks opstanden van de onderworpen volkeren die deel uitmaakten van het rijk. Meestal vond dit soort opstand elke keer plaats als een Inca stierf, omdat de vijanden dachten dat dit het moment was van de grootste zwakte van het rijk. Dat is hoe het nodig was om de Chachapoyas onder ogen te zien en zo de Golf van Guayaquil te kunnen annexeren, wat het mogelijk maakte om de weg te openen tot aan de oevers van de Ancasmayo-rivier in Colombia, waar de grens zou worden gevestigd.
