Ius Sanguinis, juridisch criterium in het Latijn dat " Recht op bloed " betekent. Het geeft een persoon het recht op zijn nationaliteit door het simpele feit van een "vader-moederlijke" band, dat wil zeggen, door af te dalen van iemand met een specifieke nationaliteit, heeft men al de nationaliteit van de persoon die werd geboren. Dit concept opent de deur voor een constante discussie over het mondiale emigratieprobleem, en het is gebruikelijk geworden om met mensen uit het doelland te trouwen om de nationaliteit te verkrijgen en natuurlijk dat de kinderen die ook bezitten.
Op het moment van de geboorte ontstaat er een directe relatie met de ouders, waardoor alle kenmerken worden geërfd, zowel fysisch, chemisch als ook wettelijk. De aard van de nationaliteit in verschillende landen wordt bepaald aan de hand van het belang dat het hecht aan de emigratieproblematiek van mensen uit landen waarvan de economie niet duurzaam is of de manier van leven hen geen correcte ontwikkeling in de samenleving naar andere landen toestaat. dat als ze voldoen aan de verwachting om een gezin te stichten met een goede baan, een goede culturele stabiliteit en nog veel meer kenmerken.
De verwerving van burgerschap door het concept van de Ius Sanguinis komt uit de Romeinse geschiedenis. De studie van het Romeinse recht is gebaseerd op het idee dat " niet de geboorteplaats maar de nationaliteit van de ouders het Romeins staatsburgerschap verleende aan het kind ". In het geval dat slechts één van de ouders Romeins was en de andere niet, zal de persoon de nationaliteit of het staatsburgerschap verwerven op het moment van levering. De niet-Romeinse vader zou geen Romein zijn omdat hij de zoon van de Romein had. Dit principe ontwikkelde zich later toen het concept "vermenselijkt" werd.
Tegenwoordig is het meer dan een principe, het is een voordeel en een hulpmiddel voor mensen om het land binnen te komen en er permanent te kunnen wonen, aangezien zowel de vreemdeling als de afstammeling de nationaliteit kunnen verwerven. De Ius Sanguini is gewoonlijk verwant aan de Ius Soli, het verschil is dat de Ius Soli vaststelt dat de nationaliteit wordt verkregen door geboren te worden in het land waarin het gewenst is, zonder dat een van de ouders hiervan een inwoner hoeft te zijn.
