De Catalaanse taal maakt deel uit van een enorme verscheidenheid aan dialecten die momenteel over de hele wereld worden gehoord. De oorsprong van deze taal begint tussen de VIII en IX eeuw. In tegenstelling tot andere romaanse dialecten zoals Frans, Italiaans of Spaans, werden de eerste geschriften met deze taal geschreven in proza, aangezien de poëzie in die tijd in het Occitaans werd geschreven (Europese Romaanse taal).
De Catalaanse taal was het dialect van een hele natie in de Middellandse Zee, verwijzend naar de Catalaans-Aragonese kroon, waardoor Catalaans tijdens de middeleeuwen in Valencia, Sardinië, Mallorca, Napels, Sicilië of Griekenland kon aankomen.
Tijdens de 14e en 15e eeuw was de Catalaanse taalkunde echter in heel Europa in volle gang. Een van de auteurs die opviel in dit dialect is de schrijver Ramón Llull, die wordt beschouwd als de vader van poëzie in de Catalaanse taal. Dankzij het werk van deze schrijver is het Catalaans begonnen te worden gebruikt voor het uiten van ideeën over verschillende takken van kennis, hetzij op wetenschappelijk of filosofisch gebied.
Wat betreft zijn oorsprong, is de Catalaanse taal afgeleid van het Latijn. Het verwijst echter niet naar het gecultiveerde Latijn, dat was geschreven. Het verwees eerder naar een vulgair Latijn, dat wil zeggen, het Latijn dat werd gesproken en dat is gebaseerd op de Romaanse talen.
De Catalaanse taal wordt gevonden in vier Europese staten: Spanje, Andorra (waar het als het officiële dialect wordt beschouwd), Frankrijk en Italië. Men kan dus zeggen dat de Catalaanse taal van groot belang is in heel West-Europa
