Als figuurlijke taal wordt een soort communicatie opgevat waarin een woord het ene idee uitdrukt in termen van een ander, waarbij het zijn toevlucht neemt tot een overeenkomst die een product van de verbeelding of echt kan zijn. Dit type taal staat in contrast met letterlijke taal, die ervan uitgaat dat woorden de exacte betekenis hebben die hun betekenis definieert. Over het algemeen is figuurlijke taal te vinden in poëzie, in literaire teksten en ook in het dagelijks leven, terwijl letterlijke taal alleen merkbaar is in juridische of wetenschappelijke documenten. Wanneer deze variant binnen de taal wordt gebruikt en een specifiek woord wordt gebruikt, zal dat woord op geen enkele manier de exacte verwijzing impliceren, maar eerder verwijzen naar een ander.
Het doel van het gebruik van figuurlijke taal is om meer uitdrukking te geven aan de stem, zodat de betekenis van een woord veel langer is dan normaal. Daarnaast werkt het om verschillende betekenissen te creëren of wanneer de persoon die een boodschap wil overbrengen niet de juiste term krijgt voor wat hij op dat moment wil uitdrukken. Wat betreft de interpretatie ervan, de mime kan afhangen van de context van elk individu, dit komt omdat figuurlijke taal een soort onconventionele taal is die niet is gebaseerd op de huidige communicatiestandaarden die door de samenleving worden gebruikt.
Wanneer mensen een wetenschappelijk of juridisch document lezen, is het in het algemeen mogelijk te beseffen dat de taal die daar wordt gebruikt beknopt en letterlijk is, aangezien ze in dit soort schrijven zo nauwkeurig mogelijk proberen te zijn om verwarring te voorkomen. Van zijn kant komt figuurlijk taalgebruik in de literatuur veel vaker voor, vooral als het poëzie is.
Volgens sommige experts in literaire taal verrijkt figuurlijk taalgebruik het lexicon en verfijnt het zinvolle woordcombinaties. En daarom proberen ze enkele verloren termen terug te krijgen en de omgangstaal enorm uit te breiden. Het gebruik van figuurlijke taal in de literatuur toont aan dat de auteur een sterk abstractievermogen bezit, evenals een absolute toewijding aan taal die de bekende betekenissen van woorden ver voorbijgaat.
